Με ποιους θα συστηθούμε σε αυτό το EURO

Μία μέρα μετά την έναρξη του EURO 2012 και οι οθόνες έχουν πάρει ήδη φωτιά. Οι διαφωνίες έχουν ήδη ξεκινήσει, τσακωμοί-χωρισμοί θα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, αλλά όπως και να'χει τον υπόλοιπο Ιούνη τα κινητά χαμηλώνουν, τα ρολόγια σταματάνε 19.00 με 00.00 και η ένταση της τηλεόρασης ανεβαίνει....

Θα συναντηθούμε με κάποιους παλιούς γνωστούς που σημάδεψαν τα προηγούμενα καλοκαίρια μας, αλλά περιμένουμε και να "συστηθούμε" για πρώτη φορά σε διοργάνωση τέτοιας κλίμακας με κάποιους από αυτούς που θα απασχολήσουν τα μελλοντικά καλοκαίρια μας. Ακριβώς με αυτούς θα ασχοληθούμε απόψε..Μια δεκαεξάδα για φίλημα, από παίχτες  που μέχρι το προηγούμενο EURO είτε πανηγύριζαν στο διπλανό τραπέζι του μπαρ, ή ήταν χαμένοι κάπου στην άκρη του πάγκου της ομάδας τους. Ξεκινάμε λοιπόν...

1. JOE HART - Τερματοφύλακας - Αγγλία

Η επιλογή τερματοφύλακα ήταν ίσως η πιο δύσκολη. Κυρίως γιατί αποτελεί κατ'εξοχήν θέση που είτε καλύπτεται από καλό ποδοσφαιριστή, ο οποίος όμως παίρνει τη φανέλα σπίτι του για καμιά δεκαπενταετία, είτε καλύπτεται από ό,τι περισσέυει.

Τον Joe Hart σε συλλογικό επίπεδο τον μάθαμε πολύ καλά με τη φανέλα της City και αν όλα πάνε κατ'ευχήν μάλλον θα βαρεθούμε να τον βλέπουμε. Τον προτιμήσαμε γιατί επιτέλους η Αγγλία βρίσκει σοβαρό τερματοφύλακα. Οι περιπλανήσεις μεταξύ κλόουν τύπου David Seaman, David James, Paul Robinson (και η λίστα πάει μακρυά) φαίνεται να σταματούν κάπου εδώ. Αν και οφείλω να ομολογήσω ότι θα μας λείψουν τα υπέροχα εξώφυλλα των αγγλικών εφημερίδων μετά την καθιερωμένη τραγική γκέλα του εκάστοτε καταραμένου σαλτιμπάγκου. Το φάντασμα του Peter Silton μάλλον ήρθε η ώρα να ξορκιστεί.

2. LUKASZ PISZCZEK - Δεξιός Αμυντικός - Πολωνία

Παρ'ότι είναι πλέον 27 χρονών, η γενικότερη γύμνια της εθνικής Πολωνίας δεν του επέτρεψε να φανεί σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Έρχεται από καταπληκτική σεζόν στη Γερμανία, με τη φανέλα της Dortmund και παρ'οτι ελπίζουμε να ξεχάσει για τον επόμενο μήνα τη μπάλα που ξέρει, πρόκειται για εξαιρετικό ποδοσφαιριστή.

3. JETRO WILLEMS - Αριστερός Αμυντικός - Ολλανδία

Μόλις 18 χρονών ο ποδοσφαιριστής της PSV, σε μια θέση όπου οι περισσότερες ομάδες αντιμετωπίζουν σοβαρότατο πρόβλημα. Αρκεί κάποιος να κοιτάξει τα ρόστερ των μεγάλων ομάδων και θα διαπιστώσει πόσο δύσκολο είναι να βρει καλό αριστερό μπακ. Είναι κομμάτι μίας εξαιρετικής ομάδας που αναμένεται να πάει μακρυά, παίζοντας και ωραίο ποδόσφαιρο, γεγονός που αποτελεί ένα επιπλέον κίνητρο τόσο για τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή όσο και για εμάς τους θεατές.

4. ADIL RAMI - Κεντρικός Αμυντικός - Γαλλία

Αν δεν είσαι φανατικός οπαδός της Arsenal, τότε παρακαλάς μη κάνει καμιά τρέλα ο Laurent Blanc και τον αφήσει στον πάγκο προτιμώντας τον "τρικυμία" Koscielny. Έρχεται από πολύ καλή σεζόν με τη Valencia. Ώριμος παίχτης, σε μια ώριμη ομάδα όπως η φετινή Γαλλία, που νομίζω ότι κακώς θεωρείται τόσο υποδεέστερη των υπολοίπων φαβορί.

5. MATS HUMMELS - Κεντρικός Αμυντικός - Γερμανία

Ψηλός και πολύ γερός κεντρικός αμυντικός, που, όχι τυχαία, έχει ακουστεί και πως αποτελεί στόχο της Barcelona. Είναι ο δεύτερος, και τελευταίος, ποδοσφαιριστής της Dortmund που θα συναντήσουμε σε αυτή τη λίστα. Δυνατός στο ψηλό παιχνίδι και ιδιαίτερα "καθαρός", παρ'ότι νεαρός. Θα τον γνωρίσουμε φετος, αλλά θα μας απασχολήσει για πολύ καιρό στο μέλλον.

6. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Αμυντικός Μέσος/Κεντρικός Αμυντικός - Ελλάδα

Ίσως ό,τι καλύτερο έχει παράγει η χώρα μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Έφυγε νωρίς, δουλεύει πολύ, τον εμπιστεύεται η Schalke και ειλικρινά είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι είναι μόνο 20 χρονών. Αν δεν αλάξει κάτι δραματικά, θα αποτελέσει κολώνα της εθνικης μας για πάρα πολλά χρόνια.

7. CHRISTIAN ERIKSEN - Επιθετικός Μέσος - Δανία

Η μεγάλη ελπίδα του δανέζικου ποδοσφαίρου. Μόλις 20 χρονών, δημιούργημα των ακαδημιών του Ajax. Θα ελπίζαμε να δούμε πολλά περισσότερα από αυτόν αν οι Δανοί δεν ήταν τοσο γκαντέμηδες να πετύχουν στον όμιλο, ό,τι πιο δύσκολο μπορούσαν απο κάθε group δυναμικότητας. Ας είναι όμως, από το να έπεφταν πάνω μας τα θηρία. Δύσκολα θα μπορέσει να κουβαλήσει μια καταδικασμένη ομάδα στις πλάτες του, αλλά σίγουρα μαζί του δε χανόμαστε.

8. CLAUDIO MARCHISIO - Κεντρικός Μέσος - Ιταλία

Βασικός και αναντικατάστατος στην πρωταθλήτρια Ιταλίας, ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε "από την καλή" και οι υπόλοιποι. Φαίνεται ότι θα τον εμπιστευτεί ο Prandelli, και νομίζω οτι δε θα τον απογοητεύσει. Η Ιταλία αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό σε αυτό το τουρνουά, αλλά διαχρονικά όποιος τόλμησε να την υποτιμήσει το πλήρωσε ακριβά. Πιο σύνηθες είναι να υποτιμούν οι ίδιοι οι Ιταλοί τους εαυτούς τους.

9. DANNY WELBECK - Κεντρικός Επιθετικός - Αγγλία

Η απουσια του Rooney στα πρώτα ματς αφήνει τη θέση κενή και αν δε δούμε κανένα αστείο τύπου Carroll, ο Welbeck αποτελεί τη λογική επιλογή. Όπως τον μάθαμε από το πουθενά με τη United, μάλλον ήρθε η ώρα να τον μάθουμε και με την εθνική. Για όσους παρακολουθούν Premier, δε χρειάζονται παραπάνω συστάσεις, στους υπόλοιπους συστήνουμε να τον προσέξουν. Αν και πάντα η Αγγλία βρίσκει τρόπο να μας εκπλήξει αρνητικά, αν δε συμβεί αυτό τότε μάλλον αυτός ο τυπάκος θα έχει βάλει το χεράκι του.

10. ALAN DZAGOEV - Επιθετικός Μέσος - Ρωσία

Χωρίς πολλά λόγια, μιλάμε για παιχτάρα από τις λίγες. Τον είδα πρόπερσι στο ματς της CSKA με τον ΠΑΟΚ και έκτοτε τον παρακολουθώ όσο γίνεται. Έχει έρθει η ώρα του να παίξει σε πιο ανταγωνιστικό επίπεδο και αν καταφέρει να βοηθήσει τη Ρωσία να πετάξει έξω το ένα από τα μεγαθήρια του προημιτελικού, τότε μάλλον θα τον χαιρόμαστε σε μεγάλη ομάδα σύντομα.

11. OLA TOIVONEN - Κεντρικός Επιθετικός - Σουηδία

Επειδή Σουηδία δεν είναι μόνο ο Zlatan, και επειδή τέτοιες ομάδες έχουν προφίλ που προϊδεάζει για "κηδεία" σε βάρος των Άγγλων, αν κάτι τέτοιο συμβεί μάλλον θα του έχει εξασφαλίσει μεταγραφή σε μεγαλομεσαία ομάδα της Premier. Τα 15 γκολ στο Ολλανδικό πρωτάθλημα δε μου λένε και πολλά, αφού μέχρι και ο τεράστιος α(ει)κίνητος Glen Salmon είχε βάλει 10 σε αυτή τη λίγκα. Είναι καλός παίχτης πάντως.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ακολουθεί μια σύντομη λίστα αναπληρωματικών χωρίς πολλά σχόλια, γιατί δυστυχώς δε χωράνε όλοι στην εντεκάδα.

12. ALEX OXLADE-CHAMBERLAIN - Επιθετικός - Αγγλία

Οι φίλοι του Ολυμπιακόυ τον θυμούνται καλά. Αν του δωθούν οι ευκαιρίες θα μας απασχολήσει από φέτος, αλλά 18 χρονών είναι, οπότε δεν ανησυχούμε.

13. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ - Επιθετικός Μέσος - Ελλαδα

Έφυγε μικρός, το έχει πάρει σοβαρά και είναι έτοιμος να δώσει πολλά. Δίνει διαπιστευτήρια και θα τα καταφέρει.

14. JORDI ALBA - Αριστερός Αμυντικός - Ισπανία

Μακάρι να πάρει ευκαιρίες γιατί η Ισπανία πάσχει εδώ και χρόνια σε αυτή τη θέση. Κάθε φορά που τον βλέπω σκέφτομαι ότι οι Ισπανοί πήραν Μουντιάλ με αριστερό μπακ τον Capdevilla και σκέφτομαι πόσο άδικο πράγμα είναι το timing.

15. MARIO GOTZE - Επιθετικός Μέσος - Γερμανία

Αν δεν είχε ένα μεγάλο τραυματισμό, θα έπαιρνε τη θέση του Eriksen τη βασική εντεκάδα μας. Τώρα αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό. Η συνύπαρξη του με τον Ozil στην εντεκάδα αποδείχτηκε αποτυχημένο πείραμα (αφού παίζουν ακριβώς την ίδια θέση). Ξέρει πολύ μπάλα και ακομα κι αν δε μπορέσει να μας το δείξει φέτος, το μουντιάλ είναι κοντά.

16. SEBASTIAN GIOVINCO - Επιθετικός - Ιταλία

Δεν έχει να μας χαρίσει το show του Balotelli, αλλά είναι πολύ καλός επιθετικός και του αξίζει να πάρει ευκαιρίες, που αμφιβάλω ότι θα του δωθούν. Ανακατέβει την άμυνα και μοιράζει γκολ εκτός από το να σκοράρει.

Αυτάαααα....Καλό EURO να έχουμε....Άντε γρήγορα στις οθόνες...Αρχισαν τα ματς...

Νίκος Τσάκας.

Η Νομιμοποίηση της Ανομίας...

Και κάπως έτσι, έπεσε το πρώτο θεσμικό "μπουκέτο"... Ξεκίνησα προχτές να γράφω τις σκέψεις μου για το συμβάν. Πολύ σύντομα όμως συνέλαβα τον εαυτό μου να γράφει γεμάτος οργή, οργή απο αυτή που σε φανατίζει, σε τυφλώνει, σε οχλοποιεί. Οπότε άφησα δυο μέρες να περάσουν (να δούμε και λίγο μπάλα να ηρεμήσουμε) και ιδού. Μετά την αρχική αναστάτωση λοιπόν, προσπαθώ να αντιληφθώ τι πραγματικά οδηγεί την κοινωνία μας να εξερευνεί συνεχώς τι μπορεί να κρύβεται κάτω από τον πάτο του πιθαριού των Δαναϊδων. 

Μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο εμφανές γιατί η κρίση στην Ελλάδα έχει τελείως διαφορετική χροιά απ'ότι στις υπόλοιπες χωρές της Ευρώπης. Μπορεί οι οικονομικές αιτίες να είναι παρόμοιες και εν μέρει αλληλένδετες, αλλά το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι κατά βάση δομικό, θεσμικό, κοινωνικό...

Η κρίση στην Ελλάδα έχει μετατραπεί, προ πολλού, από κρίση οικονομική σε κρίση κοινωνική και θεσμική. Το διάχυτο αίσθημα περιφρόνησης και απαξίωσης των θεσμών έχει διασαλεύσει επικίνδυνα την κοινωνική συνοχή, δημιουργώντας πεδία σύγκρουσης σε κάθε σημείο συνάντησης διαφορετικών, εν δυνάμει συγκρουόμενων, κοινωνικών ομάδων. Οι συγκρούσεις εμφανίζονται από τη μία κεκαλυμένες με επίπλαστες ιδεολογικές διαφορές και από την άλλη απροκάλυπτες μέσω παραβατικών συμπεριφορών του κοινού ποινικού δικαίου.

Μία από τις βασικότερες αιτίες αυτής της θεσμικής κρίσης αφορά την αίσθηση πλήρους ανομίας που επικρατεί. Η μη απονομή δικαιοσύνης από τους θεσμικούς παράγοντες, η παθογενής σχέση της αστυνομίας με τον πολίτη, καθώς και η έμφυτη αντίθεση του Έλληνα με οτιδήποτε προσπαθεί να περιορίσει τις ελευθερίες του (δικαίως ή αδικώς) δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας της κοινωνίας.

Ο πολίτης, όταν τίθεται στη θέση του πιθανού θύματος, συνήθως προσπαθεί να αποφύγει τις κακοτοπιές, γιατί ξέρει ότι "αν του κάτσει η στραβή" είναι τελείως απροστάτευτος. Ενίοτε δε, πείθεται ότι η έλλειψη προστασίας μπορεί να καλυφθεί με αυτοδικία. Αυτοδικία που αντιμετωπίζεται από την κοινωνία "κατά περίπτωση", και σύμφωνα με το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα. Από την άλλη, όταν αποκτά το ρόλο του θύτη, ερμηνεύει τους νόμους κατά το δοκούν και χρησιμοποιεί την προβληματική εφαρμογή τους προκειμένου να δέσει θεωρητικά την παραβατική του συμπεριφορά. Βέβαια, αν πιεστεί να παραδεχτεί ότι αυτή του η συμπεριφόρα επιτείνει το υπαρκτό πρόβλημα, καλύπτεται πίσω από το επιχείρημα σταθμό στην πορεία της νεοελληνικής σκέψης, "Γιατί το κάνεις;", "Γιατί μπορώ"!

Αν κάποιος παρατηρήσει τα γεγονότα που σημαδεύουν την καθημερινότητα μας θα δει πλήθος παραδειγμάτων που ανήκουν στις παραπάνω τρεις κατηγορίες. Όπου "πολίτης" βάζω υπουργός, βουλευτής, τραμπούκος, συνδικαλιστής, φοροφυγάς, πρύτανης, βυσματίας, αλλά και νοικοκυραίος, καταστηματάρχης, απεργός, φοιτητής, "αγανακτισμένος" και πάντα βρίσκω μία έκφανση κοινωνικής συμπεριφοράς του που εντάσσεται στις παραπάνω κατηγορίες, είτε του θύτη είτε του θύματος ή και τα δύο μαζί. Δε θέλω να μπω σε συγκεκριμένα παραδείγματα, γιατί δεν έχω καμία διάθεση να συμψηφίσω γεγονότα και καταστάσεις με τελείως διαφορετική βαρύτητα και επιπτώσεις, όυτε νομίζω ότι θα προσθέσει κάτι στο νόημα του κειμένου. 

Η ουσία είναι πως η παθογένεια που γεννά το πρόβλημα είναι η ίδια και ακούει στο όνομα "ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ". Όταν δε, η παθογένεια φτάνει να εκφράζεται ακόμα και από θεσμικούς φορείς (ακόμα και τόσο ακραίους), τότε σημαίνει ότι η πληγή τείνει να μετατραπεί σε γάγγραινα.

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, εντάσσω το προχτεσινό γεγονός (εξ'ου και το "θεσμικό μπουκέτο"). Κανείς δεν πέφτει από τα σύννεφα, πολλοί ούτε καν σοκάρονται, κάποιοι το γυρίζουν ακόμα και στην πλάκα. Ο μέγιστος κίνδυνος όπως πολύ σωστά έγραψε και χτες ο Γιάννης (http://borningreece.blogspot.co.uk/2012/06/blog-post.html) είναι να μείνουμε στην καταδίκη. Συγκεκριμένα έγραφε, "Δε φτάνει να καταδικάζεις την αρρώστια, οφείλεις να βρεις τη γιατρειά". Και η γιατρειά για την κοινωνία μας είναι μία, μοναδική και άμεση...ΑΠΟΝΟΜΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ...Κοινωνία που δε διέπεται από ενιαίους κανόνες ζουγκλοποιείται, φασιστοποιείται, οχλοποιείται και νομοτελειακά καταρρέει!


Η αλλαγή της νομοθεσίας όπου υπάρχουν εξώφθαλμα παραθυράκια διαφυγής, η αυστηροποίηση της νομοθεσίας που αφορά παράνομες πράξεις προσώπων με θεσμικό ρόλο, ο εκσυγχρονισμός της λειτουργίας της αστυνομίας, η επιτάχυνση της τελεσιδικίας αποφάσεων των δικαστηρίων, αλλά κυρίως η εφαρμογή της της ήδη υπάρχουσας νομοθεσίας σε κάθε επίπεδο και απέναντι σε κάθε μέλος της κοινωνίας αποτελούν άμεση ανάγκη και προτεραιότητα. Όταν η τήρηση των κανόνων μιας κοινωνίας φτάνει να είναι πλήρως εθελοντική και η παραβίασή τους χωρίς καμία συνέπεια, τότε τα κίνητρα παρέκκλισης γίνονται πολύ ελκυστικά. Τόσο ελκυστικά που προσελκύουν τόσο όλο και μεγαλύτερο αριθμό υποστηρικτών και μετατρέπουν την εξαίρεση σε κανόνα. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η πλήρης έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, με απότοκους που μόλις έχουμε αρχίσει να διακρίνουμε.

Η αναδιοργάνωση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, καθώς και η επαναφορά του σεβασμού του συνόλου των πολιτών (και ειδικά όσων κατέχουν θεσμικό ρόλο) προς τους κανόνες λειτουργίας της κοινωνίας είναι επείγουσα και απαραίτητη. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι αμφίδρομη, τόσο από τα πάνω προς τα κάτω, όσο και το ανάποδο. Η αλήθεια είναι όμως ότι τα θεσμικά προβλήματα χρήζουν και θεσμικών λύσεων, οπότε ο κλήρος της "επιβολής" πέφτει κατά βάση στους "έχοντες και το πεπόνι, έχοντες και το μαχαίρι". Σε αντίθετη περίπτωση, πολύ φοβάμαι ότι στο μεσοπρόθεσμο μέλλον μπορεί να αμφισβητηθούν ακόμα και κοινωνικές κατακτήσεις που ποτέ δεν απασχόλησαν τη δική μας γενιά, αφού θεωρούνταν ανέκαθεν δεδομένες...

Νίκος Τσάκας

Ανακαλύπτοντας τη βία

7 Ιουνίου 2012 η ημέρα που θερίσαμε ότι σπείραμε. Και σπείραμε απογοήτευση, εφιάλτες και αβεβαιότητα για το μέλλον, τι θερίσαμε; Βία και μόνο βία. Το πρώι ο βουλευτής της ΧΑ Κασσιδιάρης χτύπησε την Λιάνα Κανέλη του ΚΚΕ. Αρνούμαι να σταθώ στα κόμματα, όχι για να υποστηρίξω την ΧΑ απο την πίσω πόρτα αλλά επειδή τα κόμματα είναι αυτα που μας χωρίζουν και σε μία τέτοια σκοτεινή περίοδο για την Ελλάδα πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τα πράγματα με κομματικά γυαλία. Δεν μπορώ να μην σταθώ αρχικά στο γεγονός ότι ένας άντρας χτυπάει μια γυναίκα, οι δικαιολογίες του στυλ «η Κανέλλη των έλεγε πουσταριό και φασίστα και του έριξε στο πρόσωπο χαρτιά» είναι δικαιολογίες πεντάχρονου για να μην πω δικαιολογίες του πέους.

Αλλά εκεί που θα σταθώ παραπάνω είναι στην βία που χαιδεύουν όλα τα κόμματα του ελληνικου κοινοβουλίου, μηδενός εξαιρουμένου. Μια βία που τους βολεύει αφού ο κόσμος ξεσπάει μεταξύ του, τυφλώνεται απο το μίσος και δεν βλέπει τα πραγματικά προβληματά του. Χαιδεύαμε την βία κύριοι, την χαιδεύαμε στα πανεπιστήμια τόσα χρόνια, όταν οι νταήδες οικοδόμοι χτύπαγαν με λοστούς και οικοδομικά υλικά φοιτήτές και φοιτήτριες. Όταν κάποιοι καλούσαν χρυσαυγήτες και μπράβους της νύχτας να υπερασπιστούν τους φοιτητές απο τους οικοδόμους. Οποιοσδήποτε έχει περάσει απο το πανεπιστήμιο στην Ελλάδα τα ξέρει. Πού ήταν λοιπόν το κράτος να επεμβεί ριζίκα και να αλλάξει την κατάσταση; να προστατέψει τους φοιτητές; Πουθένα δεν ήταν, απλά ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕ τα γεγονότα και άφηνε μπράβους της νύχτας και χρυσαυγίτες να λειτουργούν για αυτό.

                                                                                       

Βία έχουμε κάθε μέρα στο κέντρο της Αθήνας, όταν χωρίς λόγο τις περισσότερες φορές χτυπιούνται μετανάστες, νέοι, γέροι, ακόμα και μικρά παιδία, έτσι γιατί έχουν άλλο χρώμα γιατί μένουν στον δρόμο, τρώνε απο τα σκουπίδια και ασχημαίνουν την αισθητική μας. Τι έκανε για αυτά το κρατός; Τα ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ, για άλλη μια φορά. Κοινώς χάιδεψε ακραίες συμπεριφορές και ενίσχυσε την βία.

Βία είχαμε όταν “γνωστοί-άγνωστοι’’ χτύπαγαν βουλευτές , τους πετούσαν γιαούρτια και άλλα τέτοια όμορφα σκηνικά. Τι έκανε το κράτος, τους ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ και τα κόμματα της αριστεράς μίλησαν και για αγανακτισμένους πολίτες.

Βία είχαμε όταν το ΠΑΜΕ έκλεινε τα λιμάνια και την Ακρόπολη και εμπόδιζε τουρίστες να μετακινηθούν. Τί έκανε το κράτος ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕ πάλι, αποτέλεσμα τό απόλυτο τίποτα.

Τέλος, βία είχαμε στις μαζικές κινητοποιήσεις χιλίαδων Ελλήνων όταν ματ απροκάλυπτα πετούσαν δακρυγόνα στο συγκεντρωμένο κόσμο στο σύνταγμα. Ήμουν εκεί και είδα ανθρώπους στην ηλικία του πατέρα μας χτυπημένους, γυναίκες και παιδιά να κλαίνε χτυπημένα και να κρύβονται μέσα στο μετρό, στους σταθμούς να βγαίνουν ανακοινώσεις να μην κατεβούμε στη στάση στο Σύνταγμα γιατί έχει γίνει εκτεταμέμη χρήση καπνογόνων. Σας ορκίζομαι και δεν λαϊκίζω ότι για πρώτη φορά στην ζωή μου φοβήθηκα και εκνευρίστικα με την βία του κράτους. Και δεν είχα λάβει μέρος στην πορεία απλά χρησιμοποίησα το μετρό. Εκείνη την ημέρα έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να παέι στο Σύνταγμα να τα σπάσει όλα και να πλακωθεί με τα ματ, βλέπεις η βία γεννάει βία. Τί έκανε το κράτος τότε; ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ το γεγονός έκρυψε τους χρυσαυγίτες στην βουλή και μίλησε για εξεταστική επιτροπή. Αποτέλεσμα ξάνα μηδέν.

Και σήμετα το πρωί ξαφνικά όλοι ανακαλύψαμε την βία, λες και δεν την ζούμε τα τελευταία χρόνια λές και δεν την καλύπτουμε. Είμαστε υποκριτές. εμείς την γεννήσαμε, εμείς την ταίσαμε για να μεγαλώσει, εμείς θα την βιώσουμε επίσης. Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι να σοβαρευτούμε, να μαζευτούμε να σκεφτούμε και να βοηθήσουμε να βγεί μια σταθερή κυβέρνηση στην χώρα που θα αποκαταστήσει τις αδικίες εις βάρος τις μεγαλύτερης μάζας των πολιτών και θα πολεμήσει πραγματικά και ουσιαστικά την βία. Αν δεν γίνει αυτό η επόμενη μέρα για την χώρα θα είναι καταστοφική, όχι λόγω οικονομικής κρίσης, όχι επειδή δεν θα έχουμε να φάμε, αλλά επειδή ο ένας θα θέλει να φάει των άλλον. Ξέρουμε καλά οτι ο Έλληνας έχει τον διχασμό μέσα του, αριστεροί-δεξιοί, Ολυμπιακός-Παναθηναικός, Θεσσαλονίκη-Αθήνα και άλλα τόσα, τα περισσότερα αστεία αν όχι ηλίθια απλά για να μπορούμε να διαφωνούμε και να τσακωνόμαστε. Ήρθε η ώρα να τα ξεχάσουμε όλα αυτά να τα αφήσουμε στο παρελθόν και να γίνουμε Έλληνες, συμπολίτες , συνάνθρωποι και όχι σύντροφοι. Ή αλλάζουμε όλοι μαζί, ή απλά καταστρεφόμαστε όλοι μαζί, μέση λύση δεν υπάρχει.

Κλείνοντας, οφείλουμε όλοι να μην ακολουθύσουμε την λογική των καναλιών που θα χρησιμοποιήσουν το σημερινό γεγονός για να καλύψουν όλα τα άλλα. Στις 17 Ιουνίου πρέπει όλοι να ψηφίσουμε με καθαρό μυαλό σύμφωνα με αυτό που πιστεύει ο καθένας ότι είναι καλύτερο για την χώρα, όχι σύμφωνα με την οργή μας ή αυτό που με βία μας προωθούν τα κανάλια.

Δεν φτάνει να καταδικάζεις την αρρώστια, οφείλεις να βρέις την γιατριά...

Γιάννης κοντοχρήστος

Τα Blockbusters του καλοκαιριού!!!

Κάθε καλοκαίρι οι εταιρείες παραγωγής αποφασίζουν να βγάλουν στις σκοτεινές αίθουσες μια σειρά απο ταινίες blockbuster. Έτσι και φέτος αναμένουμε πολλές ταινίες οι οποίες θα μας αναγκάσουν να αφήσουμε τις παραλίες και να κλειστούμε στις σκοτεινές αίθουσες. Ας ρίξουμε μια ματία στα έξη πίο αναμενόμενα blockbuster του καλοκαιρίου.

Snow White and Huntsman

Το Snow White and Huntsman δεν είναι τίποτα παραπάνω απο την ιστορία της χιονάτης και των επτά νάνων έτσι όπως την φαντάστηκε και την μετέφερε στην οθόνη ο Rupert Sanders. Στο ρόλο της κακιάς μάγισσας η Charlize Theron ενώ τη χιονάτη θα ενσαρκώνει η Kristen Stewart. Τον αντρικό πρωταγωνιστικό ρόλο κρατάει ο Chris Hemsworth, γνωστός απο την ενσάρκωση του Thor.

Prometheus

Κατα την ταπεινή μου άποψη μαζί με το The Dark Knight Rises το Prometheus θα είναι τα blockbuster της χρονιάς. Πολύ υποστηρίζουν οτι το Prometheus είναι ενα prequel το Alien (1979) αλλά αυτό δεν φαίνεται να είναι αλήθεια. Η ταινία μας διηγείται την ιστορία μια ομάδας εξερευνητών η οποίοι έχουν βρέι στοιχεία για το που ξεκίνησε η ζωή των ανθρώπων. Τίποτα άλλο δεν έχει δωθεί στην δημοσιότητα πέρα απο το εξαιρετικό trailer. Ο Ridley Scott επιστρέφει σε γνώριμα μονοπάτια για αυτόν με την Charlize Theron να κρατάει των πρωταγωνιστικό ρόλο.

Abraham Lincoln: Vampire Hunter

H ταινία βασίζεται στην νουβέλα του Seth Grahame-Smith (έγραψε και το Pride and Prejudice and Zompies!!!). Σύμφωνα με την νουβέλα του Grahame Smith ο Abraham Lincoln ο 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτιών ανακαλύπτει ότι βαμπίρ ετοιμάζουν να καταλάβουν τις ΗΠΑ και αποφασίζει να πολεμήσει για την σωτηρία της χώρας.

The Amazing Spiderman

Τελευταία φορά που είδαμε το Spiderman δεν μας ενθουσίασε και πολύ και έδειχνε γερασμένος, αλλά τώρα ο Peter Parker (Andrew Garfield) ξεκινάει απο την αρχή. Είναι πιο νέος, βρίσκεται ακόμα στο λύκειο, είναι ερωτευμένος με νέα κοπέλα (Emma Stone) και έχει νέους εχθρούς. Ο νέος Spiderman είναι δημιουργία του Marc Webb. Φοβάμαι ότι  το επόμενο Spiderman θα έχει την ζωή του Peter Parker  στο δημοτικό......

Men In Black III

Αναμφίβολα τα δύο πρώτα Men in Black ήταν δύο πολύ διασκεδαστικές ταινίες, με σωστή δόση χίουμορ και δράσης. Στον ίδιο ρυθμό αναμένεται να κινηθεί και η τρίτη συνέχεια της ταινίας. Σύμφωνα με το σενάριο της τρίτης ταινία ο πράκτορα J (Will smith) ταξιδεύει πίσω στο χρόνο , συγκεκριμένα στο 1969 , για να σταματήσει την δολοφονία του πράκτορα Κ ( Tommy Lee Jones) απο εξωγήινους και να αλλάξει το μέλλον.

The Dark Knight Rises

Τα λόγια είναι περιττά , το τρίτο και τελευταίο μέρος του Dark Knight. Σε αυτό το μέρος ο σκοτεινός ήρωας καλείται να αντιμετωπίσει τους Bane (Tom Hardy) και Catwoman (Anne Hathaway). Σύμφωνα με τους κριτικούς η ταινία αναμένεται να σπάσει το ρεκόρ των Avengers που έκαναν ενα άνοιγμα 207 εκατομύρίων  δολαρίων την πρώτη εβδομάδα προβολής τους.

Γιάννης Κοντοχρήστος