20 Ιουλίου 1974

Στις 15 Ιουλίου 1974 ανατρέπεται με πραξικόπημα ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Η ενέργεια αυτή, πέρα από την αδικαιολόγητη και τραγική αιματοχυσία αδελφικού αίματος και τη δημιουργία ψυχικού ρήγματος στον κυπριακό Ελληνισμό σε κρίσιμες ώρες, έδωσε το πρόσχημα στην Τουρκία για την στρατιωτική εισβολή, που πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου 1974.

Παρά τη γενναία αντίσταση των ανδρών της ΕΛΔΥΚ και της Εθνικής Φρουράς, τα τουρκικά στρατεύματα, κατά πολύ υπέρτερα σε αριθμητική ισχύ και δύναμη, με τη βοήθεια της αεροπορίας και του πολεμικού ναυτικού, κατάφεραν να δημιουργήσουν προγεφύρωμα στις ακτές δυτικά της Κερύνειας, όπου απεβίβασαν σημαντικές δυνάμεις. Στις 22 Ιουλίου επιτεύχθηκε εκεχειρία, η οποία δεν τηρήθηκε από τον τουρκικό στρατό, που συνέχισε την κατάκτηση κυπριακού εδάφους και κατά τις επόμενες ημέρες.
    
Λίγες ώρες μετά την αποτυχία της ειρηνευτικής διάσκεψης στη Γενεύη, εκδηλώθηκε ο δεύτερος γύρος της τουρκικής εισβολής (14-16 Αυγούστου 1974).
    
Από τότε έχει επιβληθεί η «γραμμή Αττίλα», που διαχωρίζει τεχνητά τη Κύπρο και τον κυπριακό λαό, παρά την διεθνή καταδίκη, όπως αποτυπώθηκε σε σειρά ψηφισμάτων της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών και άλλων διεθνών οργανισμών, που ζητούν την επιστροφή όλων των προσφύγων στις εστίες τους, την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων, το σεβασμό της κυριαρχίας, εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κυπρίων. Το 37% περίπου του κυπριακού εδάφους, που αντιπροσώπευε τις πλουσιότερες εκτάσεις και τα μεγαλύτερα τουριστικά παραθαλάσσια θέρετρα της Αμμοχώστου και της Κερύνειας και το 70% του οικονομικού δυναμικού καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα. 200.000 περίπου Ελληνοκύπριοι, σχεδόν το 40% του συνολικού πληθυσμού, εκτοπίστηκαν με τη βία από τις πατρογονικές τους εστίες και αναγκάστηκαν να καταφύγουν ως πρόσφυγες στο ελεύθερο τμήμα του νησιού.

Η συμβολή της ΕΛΔΥΚ στην άμυνα εναντίον της τουρκικής εισβολής υπήρξε καθοριστική. Κατά την πρώτη φάση της εισβολής ανέλαβε το κύριο βάρος της επίθεσης για κατάληψη του χωριού Κιόνελι, ενώ τον Αύγουστο με υπεράνθρωπες προσπάθειες και απαράμιλλη ανδρεία, κράτησε τη γραμμή άμυνας στα υψώματα δυτικά της Λευκωσίας, στην περιοχή Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ - υψώματος Κολοκασίδη, αποτρέποντας ουσιαστικά την κατάληψη μεγάλου μέρους της κυπριακής πρωτεύουσας. Το κόστος σε ανθρώπινες απώλειες της ΕΛΔΥΚ κατά την τουρκική εισβολή, προασπίζοντας την κυπριακή ελευθερία, ήταν σαράντα επτά πεσόντες αξιωματικοί και οπλίτες και πενήντα οκτώ αγνοούμενοι.Μετά την εισβολή οι λόχοι της ΕΛΔΥΚ αναδιατάχθηκαν σε διάφορες περιοχές, έξω από τη Λευκωσία, όπου παρέμειναν για αρκετούς μήνες μέχρι να εγκατασταθούν σε νέους χώρους.

   

Η ΕΛΔΥΚ αποδείχτηκε ως η αποτελεσματικότερη και πιο οργανωμένη μονάδα άμυνας της Κύπρου προκαλώντας τρομερές απώλειες στις τουρκικές δυνάμεις που φτάνουν μέχρι και τους 2,000 νεκρούς. (Σημείωση: Η δύναμη της ΕΛΔΥΚ αποτελείτο από ΜΟΝΟ 450 νεοφερμένους από την Ελλάδα άνδρες Πεζικού, χωρίς την υποστήριξη αρμάτων ή πυροβολικού, και χωρίς οποιαδήποτε μηχανοκίνητα μέσα, ενώ το υπηρεσιακό τους τυφέκιο ήταν η ημιαυτόματη αραβίδα 8 φυσιγγίων Μ1.)

Πηγή: http://www.agnooumenoi74.com/eldyk.htm

Χθές το βράδυ πέτυχα τυχαία ένα παλιό ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στις δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ που πολέμησαν το 1974 στη Κύπρο. Θυμάμαι στα σχολικά μας βιβλία ιστορίας ποτέ δεν αγγίξαμε το θέμα της Κύπρου ή αν υπήρχε σε κάποιο απο τα βιβλία θα ήταν σίγουρα εκτός ύλης. Γιατί άραγε; γιατί μετά απο 38 χρονία κανείς δεν τολμάει να πεί την αλήθεια, γιατί δεν ανοίγουν τον φάκελο της Κύπρου και τέλος γιατί δεν αναγνωρίζουν τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν πολεμώντας σε εναν προδομένο πόλεμο; Ίσως να είναι απο ντροπή, ίσως να μην θέλουν να φανεί ότι πολύ απο τους πολιτικούς που ακόμα και σήμερα βρίσκονται στη βουλή έκαναν τα στραβά μάτια, εξάλλου είναι γνωστή η φράση του κατα τα άλλα εθνάρχη Κ. Καραμανλή “η κύπρος πέφτει μακριά”. Ίσως πάλι δεν θέλουν να φανεί η καταλυτική συμμετοχή των φίλων μας σήμερα Ευρωπαίων, οι οποίοι δρούσαν παρασκηνιακά βοηθώντας την Τουρκική εισβολή. Υπάρχουν οι ήρωες και υπάρχουν και αυτοί που έπεσαν στην Κύπρο. Για εμένα είναι κατί παραπάνω απο ήρωες γιατί πολέμησαν και αγωνίστηκαν ενω ήξεραν ότι θα χάσουν και δεν θα χάσουν απο τον εχθρό αλλά απο την ίδια τους τη πατρίδα που τους πρόδωσε και τους σκότωσε. Πέθαναν για τη πατρίδα και για τα πιστεύω τους, πέθαναν για τις οικογενείες τους, διάλεξαν να πολεμήσουν και όχι να προδώσουν, για αυτό και η σημερινή ημέρα θα έπρεπε να είναι ημέρα μνήμης για όλους τους Έλληνες, όχι ημέρα μίσους των Τούρκων αλλά ημέρα τιμής για τους ανθρώπους που έχουν ακόμα ιδανικά που διαλέγουν την μάχη και όχι την προδοτίκη φυγή. Θα κλείσω με τα λόγια ενος ΕΛΔΥκαριου απο το ντοκιμαντέρ που είδα χθες και θα μοιραστώ παρακάτω μαζί σας “Οταν κάρφωσα 2,3 Τουρκαλάδες και η ψυχή μου λιγώθηκε πλέον σκέφτηκα αι στό δίαλλο ο πόλεμος είναι κατάρα γαμώτο να σκοτώνει άνθρωπος άλλων άνθρωπο αν το σκέφτεται κανείς είναι τρομερό πράγμα, οι πολέμοι δεν πρέπει να γίνονται αγαπητέ μου”.

Γιάννης Κοντοχρήστος

(Αφιερωμένο σε όλους τους φίλους μου τους Κύπριους και στις οικογενειές τους, Μπορεί η Ελλάδα να σας ξέχασε αλλά όχι οι Έλληνες)

ΟΤΑΝ Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΑΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

Πάντα λάτρευα τον κινηματογράφο. Είναι ενα μέσο που μπορεί να περασεί μηνύματα χωρίς να το καταλάβεις. Ο κινηματογράφος χρησιμοποιήθηκε κατα καιρούς για να προωθήσει καταναλωτικές συνήθειες , συμπεριφορές ακόμα και πολιτικές προτιμήσεις. Αυτή είναι η μαγεία και η κατάρα του.

Σε αυτό το άρθο θα ασχοληθώ με κάποιες απο τις ταινιές που ο κινηματογράφος προσπάθησε να μας βάλει να σκεφτούμε να προβληματιστούμε και να δούμε ότι ίσως αξίζει να επαναστατήσεις βγαίνοντας απο την αίθουσα. Όταν ο κινηματογράφος επαναστατεί λοιπόν, όταν μία ταινία μπορεί να μας οδηγήσει στη σκέψη ότι υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Θα αφιερώσω αυτο το άρθρο στις 5 πιο επαναστατικές ταινίες (πάντα σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη), στις ταινίες που θα σε προβληματίσουν και θα σε βάλουν να σκεφτείς με την διορατικότητα τους. (SPOILER ALERT)

Αναρχία, χάος , σαπούνι και "Fight Club"

Το fight club με άμεσο τρόπο επιτίθεται στον σύγχρονο τρόπο ζωής, στην ανούσια ανάγκη των ανθρώπων για ανούσια αγαθά. Η βία της ταινίας δεν προσφέρεται ως διέξοδος, αλλά απλά για να δείξει το μέγεθος της απελπισίας, της ανάγκης για εκτόνωση ανθρωπων που εργάζονται σε δουλειές που δεν τους καλύπτουν, που ζουν μια ζωή σκέτη ρουτίνα. Το Fight Club είναι μία από τις λίγες ταινίες που έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη αναστάτωση στα κινηματογραφικά δρώμενα. Όχι μόνο οδήγησε στην απόλυση του τότε διευθυντή της Fox που επέτρεψε την έξοδό της στις αίθουσες, αλλά οδήγησε το κοινό στην κατηγοριοποίηση τριών διαφορετικών ομάδων. Εκείνων που το λάτρεψαν, εκείνων που το μίσησαν κι εκείνων που δεν το κατάλαβαν. Η τελική σκηνή κατα την αποψή μου παραμένει μια απο τις  πιο ωραίες ending scenes του κινηματογράφου!!

Remember Remember the 5^th of November...…"V for Vendetta"

Το V for Vendetta μας ταξιδεύει στο 2020 (όχι και πολύ μακριά) , η ανθρωπότητα ζει μέσα σε μια ζοφερή πραγματικότητα, το κράτος καταστολής έχει έρθει στην εξουσία για να σώσει τους πολίτες απο μια επιδημία η οποία εξαφάνισε πάνω απο 100.000 ανθρώπους στη Βρετανία και προκάλεσε τον όλεθρο σε άλλες χώρες όπως η Αμερική, μετανάστες, μουσουλμάνοι, ομοφυλόφιλοι, τρομοκράτες και γενικότερα οτιδήποτε διαφορετικό καταδιώκεται ως εχθρός του κράτους. Ο V εμφανίζεται στη ταινία κάνοντας μία εντυπωσιακή επίθεση στο κέντρο της πόλης. Για κάποιους απελευθερωτής, για το κράτος απλά τρομοκράτης. Ο V βρίσκει σύμμαχο σε ένα νεαρό κορίτσι  που έχασε τους γονείς του με τη δικαιολογία της εξτρεμιστικής δράσης. Ο V θα την απελευθερώσει (με σκληρό τρόπο είναι αλήθεια) από τις δημόσιες φοβίες της. Δεν γίνεται να μην ανατριχιάσεις στην τελευταία σκηνή όπου κάτω απο τους ήχους των Rolling Stones <<Street Fighting Man>>  ανατινάζεται το Βρετανικό Κοινοβούλιο......<<Ο λαός δεν πρέπει να φοβάται την κυβέρνηση, Η κυβέρνηση πρέπει να φοβάται το λαό>>, ισχυρίζεται με μία ανατρεπτική ευκολία ο V, ενώ σχεδιάζει να ανατινάξει το βρετανικό κοινοβούλιο. Γιατί <<η χώρα δε χρειάζεται ένα κτήριο...Χρειάζεται ελπίδα.>>

"I'M AS MAD AS HELL, AND I'M NOT GOING TO TAKE THIS ANYMORE!" 

"Network (1976)"

Ομολογώ ότι η ταινία είναι αρκετά κουραστική με ατελείωτους διαλόγους που αφορούν μόνο επαγγελματικές διαπραγματεύσεις. Παρόλα αυτά η ταινία δείχνει στο θεατή το πώς θυσιάζονται τα πάντα στο βωμό του κέρδους. Το πως, πάντα με το χρήμα ως μοναδικό στόχο, οι πάντες και τα πάντα μπορούν να αποτελέσουν προϊόντα εκμετάλλευσης, καθώς και πως κάθε αξία, ακόμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταπατούνται χωρίς έλεος.

Η τανία αυτή είναι ιδιαιτέρως γνωστή για την καταπληκτική σκηνή  ενός απίστευτα επίκαιρου μονολόγου του Peter Finch, που προτρέπει τους τηλεθεατές να σηκωθούν από το κάθισμα τους και να βγούν στο δρόμο εκφράζοντας την οργή τους.

This isn't a tale of heroic feats. It's about two lives running parallel for a while, with common aspirations and similar dreams......The motorcycle diaries

Η ταινία ακολουθέι το ταξίδι του Ernesto Guevara de la Serna και του κολλητού του φίλου Alberto Granado  στη Νότια Αμερική. Μια μηχανή,  δύο φίλοι , Αργεντινή , Βραζιλία , Χιλή και Περού δημιουργούν μια υπέροχη ταινία. Το ταξίδι διασκέδασης και αναζήτησης περιπέτειας θα μετατραπεί γρήγορα σε πορέια προς την ενηλικίωση και την δόμηση των πιστεύω των δύο φίλων.  Απίστευτα όμορφο το τέλος με τον πραγματικό Alberto Granado να κλείνει την ταινία, ενώ οι αληθινές φωτογραφίες που βλέπουμε στους τίτλους τέλους θυμίζουν ότι αυτό που βλέπουμε δεν έιναι κάτι φτιαχτό, αλλά πραγματικότητα (βασίζεται στο ημερολόγιο που κράταγε ο Che).  Το Μotorcycle Diaries είναι μια ταινία που προσπαθεί να αναδείξει την ανθρώπινη πλευρά ενός θρύλου , πολύ πριν ο κόσμος τον φυλακίσει σε ενα απλό εμπορικό T-shirt ή τον κάνει κονκάρδα.

I'm sorry, but I don't want to be an emperor....."The Great Dictator"

Η ταινία είναι ή πρώτη ομιλούσα του Chaplin,  σίγουρα δεν φτάνει στα καλλιτεχνικά επίπεδα του Modern Times ή του City Lights αλλά παραμένει μια ταινία σταθμός στην καριέρα του.  Από ιστορικής πλευράς η ταινία είναι πολυ σημαντική, καθώς ο Chaplin προσπαθεί (και το πετυχάινει) να καυτηριάσει τις ναζιστικές ιδέες και τις ασαφείς (κατά την περίοδο της ταινίας) προθέσεις του παρανοϊκού γερμανού δικτάτορα. Έτσι αποδεικνύει το πόσο οξυδερκής ήταν ώστε να ερμηνεύσει τις τρέχουσες ιστορικές παραμέτρους, πριν ακόμα ξεκινήσει η φρίκη του Β’Παγκοσμίου πολέμου. Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν το 1937, όταν ο Χίτλερ δεν είχε καν εισβάλλει ακόμα στην Πολωνία!! Χαρακτηριστικές σκηνές της ταινία είναι αυτή που ο δικτάτορας παίζει με την υδρόγειο σαν να ήταν μπαλόνι, όπως και ο δεκάλεπτος μονόλογος στο τέλος της ταινίας , πού αν και είναι πλατειαστικός και ίσως λίγο αφελής, αποτέλεσε την αφορμή ώστε ο Chaplin να κατηγορηθεί ως κουμουνιστής.

Γιάννης Κοντοχρήστος

Με ποιους θα συστηθούμε σε αυτό το EURO

Μία μέρα μετά την έναρξη του EURO 2012 και οι οθόνες έχουν πάρει ήδη φωτιά. Οι διαφωνίες έχουν ήδη ξεκινήσει, τσακωμοί-χωρισμοί θα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, αλλά όπως και να'χει τον υπόλοιπο Ιούνη τα κινητά χαμηλώνουν, τα ρολόγια σταματάνε 19.00 με 00.00 και η ένταση της τηλεόρασης ανεβαίνει....

Θα συναντηθούμε με κάποιους παλιούς γνωστούς που σημάδεψαν τα προηγούμενα καλοκαίρια μας, αλλά περιμένουμε και να "συστηθούμε" για πρώτη φορά σε διοργάνωση τέτοιας κλίμακας με κάποιους από αυτούς που θα απασχολήσουν τα μελλοντικά καλοκαίρια μας. Ακριβώς με αυτούς θα ασχοληθούμε απόψε..Μια δεκαεξάδα για φίλημα, από παίχτες  που μέχρι το προηγούμενο EURO είτε πανηγύριζαν στο διπλανό τραπέζι του μπαρ, ή ήταν χαμένοι κάπου στην άκρη του πάγκου της ομάδας τους. Ξεκινάμε λοιπόν...

1. JOE HART - Τερματοφύλακας - Αγγλία

Η επιλογή τερματοφύλακα ήταν ίσως η πιο δύσκολη. Κυρίως γιατί αποτελεί κατ'εξοχήν θέση που είτε καλύπτεται από καλό ποδοσφαιριστή, ο οποίος όμως παίρνει τη φανέλα σπίτι του για καμιά δεκαπενταετία, είτε καλύπτεται από ό,τι περισσέυει.

Τον Joe Hart σε συλλογικό επίπεδο τον μάθαμε πολύ καλά με τη φανέλα της City και αν όλα πάνε κατ'ευχήν μάλλον θα βαρεθούμε να τον βλέπουμε. Τον προτιμήσαμε γιατί επιτέλους η Αγγλία βρίσκει σοβαρό τερματοφύλακα. Οι περιπλανήσεις μεταξύ κλόουν τύπου David Seaman, David James, Paul Robinson (και η λίστα πάει μακρυά) φαίνεται να σταματούν κάπου εδώ. Αν και οφείλω να ομολογήσω ότι θα μας λείψουν τα υπέροχα εξώφυλλα των αγγλικών εφημερίδων μετά την καθιερωμένη τραγική γκέλα του εκάστοτε καταραμένου σαλτιμπάγκου. Το φάντασμα του Peter Silton μάλλον ήρθε η ώρα να ξορκιστεί.

2. LUKASZ PISZCZEK - Δεξιός Αμυντικός - Πολωνία

Παρ'ότι είναι πλέον 27 χρονών, η γενικότερη γύμνια της εθνικής Πολωνίας δεν του επέτρεψε να φανεί σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Έρχεται από καταπληκτική σεζόν στη Γερμανία, με τη φανέλα της Dortmund και παρ'οτι ελπίζουμε να ξεχάσει για τον επόμενο μήνα τη μπάλα που ξέρει, πρόκειται για εξαιρετικό ποδοσφαιριστή.

3. JETRO WILLEMS - Αριστερός Αμυντικός - Ολλανδία

Μόλις 18 χρονών ο ποδοσφαιριστής της PSV, σε μια θέση όπου οι περισσότερες ομάδες αντιμετωπίζουν σοβαρότατο πρόβλημα. Αρκεί κάποιος να κοιτάξει τα ρόστερ των μεγάλων ομάδων και θα διαπιστώσει πόσο δύσκολο είναι να βρει καλό αριστερό μπακ. Είναι κομμάτι μίας εξαιρετικής ομάδας που αναμένεται να πάει μακρυά, παίζοντας και ωραίο ποδόσφαιρο, γεγονός που αποτελεί ένα επιπλέον κίνητρο τόσο για τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή όσο και για εμάς τους θεατές.

4. ADIL RAMI - Κεντρικός Αμυντικός - Γαλλία

Αν δεν είσαι φανατικός οπαδός της Arsenal, τότε παρακαλάς μη κάνει καμιά τρέλα ο Laurent Blanc και τον αφήσει στον πάγκο προτιμώντας τον "τρικυμία" Koscielny. Έρχεται από πολύ καλή σεζόν με τη Valencia. Ώριμος παίχτης, σε μια ώριμη ομάδα όπως η φετινή Γαλλία, που νομίζω ότι κακώς θεωρείται τόσο υποδεέστερη των υπολοίπων φαβορί.

5. MATS HUMMELS - Κεντρικός Αμυντικός - Γερμανία

Ψηλός και πολύ γερός κεντρικός αμυντικός, που, όχι τυχαία, έχει ακουστεί και πως αποτελεί στόχο της Barcelona. Είναι ο δεύτερος, και τελευταίος, ποδοσφαιριστής της Dortmund που θα συναντήσουμε σε αυτή τη λίστα. Δυνατός στο ψηλό παιχνίδι και ιδιαίτερα "καθαρός", παρ'ότι νεαρός. Θα τον γνωρίσουμε φετος, αλλά θα μας απασχολήσει για πολύ καιρό στο μέλλον.

6. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Αμυντικός Μέσος/Κεντρικός Αμυντικός - Ελλάδα

Ίσως ό,τι καλύτερο έχει παράγει η χώρα μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Έφυγε νωρίς, δουλεύει πολύ, τον εμπιστεύεται η Schalke και ειλικρινά είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι είναι μόνο 20 χρονών. Αν δεν αλάξει κάτι δραματικά, θα αποτελέσει κολώνα της εθνικης μας για πάρα πολλά χρόνια.

7. CHRISTIAN ERIKSEN - Επιθετικός Μέσος - Δανία

Η μεγάλη ελπίδα του δανέζικου ποδοσφαίρου. Μόλις 20 χρονών, δημιούργημα των ακαδημιών του Ajax. Θα ελπίζαμε να δούμε πολλά περισσότερα από αυτόν αν οι Δανοί δεν ήταν τοσο γκαντέμηδες να πετύχουν στον όμιλο, ό,τι πιο δύσκολο μπορούσαν απο κάθε group δυναμικότητας. Ας είναι όμως, από το να έπεφταν πάνω μας τα θηρία. Δύσκολα θα μπορέσει να κουβαλήσει μια καταδικασμένη ομάδα στις πλάτες του, αλλά σίγουρα μαζί του δε χανόμαστε.

8. CLAUDIO MARCHISIO - Κεντρικός Μέσος - Ιταλία

Βασικός και αναντικατάστατος στην πρωταθλήτρια Ιταλίας, ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε "από την καλή" και οι υπόλοιποι. Φαίνεται ότι θα τον εμπιστευτεί ο Prandelli, και νομίζω οτι δε θα τον απογοητεύσει. Η Ιταλία αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό σε αυτό το τουρνουά, αλλά διαχρονικά όποιος τόλμησε να την υποτιμήσει το πλήρωσε ακριβά. Πιο σύνηθες είναι να υποτιμούν οι ίδιοι οι Ιταλοί τους εαυτούς τους.

9. DANNY WELBECK - Κεντρικός Επιθετικός - Αγγλία

Η απουσια του Rooney στα πρώτα ματς αφήνει τη θέση κενή και αν δε δούμε κανένα αστείο τύπου Carroll, ο Welbeck αποτελεί τη λογική επιλογή. Όπως τον μάθαμε από το πουθενά με τη United, μάλλον ήρθε η ώρα να τον μάθουμε και με την εθνική. Για όσους παρακολουθούν Premier, δε χρειάζονται παραπάνω συστάσεις, στους υπόλοιπους συστήνουμε να τον προσέξουν. Αν και πάντα η Αγγλία βρίσκει τρόπο να μας εκπλήξει αρνητικά, αν δε συμβεί αυτό τότε μάλλον αυτός ο τυπάκος θα έχει βάλει το χεράκι του.

10. ALAN DZAGOEV - Επιθετικός Μέσος - Ρωσία

Χωρίς πολλά λόγια, μιλάμε για παιχτάρα από τις λίγες. Τον είδα πρόπερσι στο ματς της CSKA με τον ΠΑΟΚ και έκτοτε τον παρακολουθώ όσο γίνεται. Έχει έρθει η ώρα του να παίξει σε πιο ανταγωνιστικό επίπεδο και αν καταφέρει να βοηθήσει τη Ρωσία να πετάξει έξω το ένα από τα μεγαθήρια του προημιτελικού, τότε μάλλον θα τον χαιρόμαστε σε μεγάλη ομάδα σύντομα.

11. OLA TOIVONEN - Κεντρικός Επιθετικός - Σουηδία

Επειδή Σουηδία δεν είναι μόνο ο Zlatan, και επειδή τέτοιες ομάδες έχουν προφίλ που προϊδεάζει για "κηδεία" σε βάρος των Άγγλων, αν κάτι τέτοιο συμβεί μάλλον θα του έχει εξασφαλίσει μεταγραφή σε μεγαλομεσαία ομάδα της Premier. Τα 15 γκολ στο Ολλανδικό πρωτάθλημα δε μου λένε και πολλά, αφού μέχρι και ο τεράστιος α(ει)κίνητος Glen Salmon είχε βάλει 10 σε αυτή τη λίγκα. Είναι καλός παίχτης πάντως.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ακολουθεί μια σύντομη λίστα αναπληρωματικών χωρίς πολλά σχόλια, γιατί δυστυχώς δε χωράνε όλοι στην εντεκάδα.

12. ALEX OXLADE-CHAMBERLAIN - Επιθετικός - Αγγλία

Οι φίλοι του Ολυμπιακόυ τον θυμούνται καλά. Αν του δωθούν οι ευκαιρίες θα μας απασχολήσει από φέτος, αλλά 18 χρονών είναι, οπότε δεν ανησυχούμε.

13. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ - Επιθετικός Μέσος - Ελλαδα

Έφυγε μικρός, το έχει πάρει σοβαρά και είναι έτοιμος να δώσει πολλά. Δίνει διαπιστευτήρια και θα τα καταφέρει.

14. JORDI ALBA - Αριστερός Αμυντικός - Ισπανία

Μακάρι να πάρει ευκαιρίες γιατί η Ισπανία πάσχει εδώ και χρόνια σε αυτή τη θέση. Κάθε φορά που τον βλέπω σκέφτομαι ότι οι Ισπανοί πήραν Μουντιάλ με αριστερό μπακ τον Capdevilla και σκέφτομαι πόσο άδικο πράγμα είναι το timing.

15. MARIO GOTZE - Επιθετικός Μέσος - Γερμανία

Αν δεν είχε ένα μεγάλο τραυματισμό, θα έπαιρνε τη θέση του Eriksen τη βασική εντεκάδα μας. Τώρα αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό. Η συνύπαρξη του με τον Ozil στην εντεκάδα αποδείχτηκε αποτυχημένο πείραμα (αφού παίζουν ακριβώς την ίδια θέση). Ξέρει πολύ μπάλα και ακομα κι αν δε μπορέσει να μας το δείξει φέτος, το μουντιάλ είναι κοντά.

16. SEBASTIAN GIOVINCO - Επιθετικός - Ιταλία

Δεν έχει να μας χαρίσει το show του Balotelli, αλλά είναι πολύ καλός επιθετικός και του αξίζει να πάρει ευκαιρίες, που αμφιβάλω ότι θα του δωθούν. Ανακατέβει την άμυνα και μοιράζει γκολ εκτός από το να σκοράρει.

Αυτάαααα....Καλό EURO να έχουμε....Άντε γρήγορα στις οθόνες...Αρχισαν τα ματς...

Νίκος Τσάκας.

Η Νομιμοποίηση της Ανομίας...

Και κάπως έτσι, έπεσε το πρώτο θεσμικό "μπουκέτο"... Ξεκίνησα προχτές να γράφω τις σκέψεις μου για το συμβάν. Πολύ σύντομα όμως συνέλαβα τον εαυτό μου να γράφει γεμάτος οργή, οργή απο αυτή που σε φανατίζει, σε τυφλώνει, σε οχλοποιεί. Οπότε άφησα δυο μέρες να περάσουν (να δούμε και λίγο μπάλα να ηρεμήσουμε) και ιδού. Μετά την αρχική αναστάτωση λοιπόν, προσπαθώ να αντιληφθώ τι πραγματικά οδηγεί την κοινωνία μας να εξερευνεί συνεχώς τι μπορεί να κρύβεται κάτω από τον πάτο του πιθαριού των Δαναϊδων. 

Μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο εμφανές γιατί η κρίση στην Ελλάδα έχει τελείως διαφορετική χροιά απ'ότι στις υπόλοιπες χωρές της Ευρώπης. Μπορεί οι οικονομικές αιτίες να είναι παρόμοιες και εν μέρει αλληλένδετες, αλλά το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι κατά βάση δομικό, θεσμικό, κοινωνικό...

Η κρίση στην Ελλάδα έχει μετατραπεί, προ πολλού, από κρίση οικονομική σε κρίση κοινωνική και θεσμική. Το διάχυτο αίσθημα περιφρόνησης και απαξίωσης των θεσμών έχει διασαλεύσει επικίνδυνα την κοινωνική συνοχή, δημιουργώντας πεδία σύγκρουσης σε κάθε σημείο συνάντησης διαφορετικών, εν δυνάμει συγκρουόμενων, κοινωνικών ομάδων. Οι συγκρούσεις εμφανίζονται από τη μία κεκαλυμένες με επίπλαστες ιδεολογικές διαφορές και από την άλλη απροκάλυπτες μέσω παραβατικών συμπεριφορών του κοινού ποινικού δικαίου.

Μία από τις βασικότερες αιτίες αυτής της θεσμικής κρίσης αφορά την αίσθηση πλήρους ανομίας που επικρατεί. Η μη απονομή δικαιοσύνης από τους θεσμικούς παράγοντες, η παθογενής σχέση της αστυνομίας με τον πολίτη, καθώς και η έμφυτη αντίθεση του Έλληνα με οτιδήποτε προσπαθεί να περιορίσει τις ελευθερίες του (δικαίως ή αδικώς) δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας της κοινωνίας.

Ο πολίτης, όταν τίθεται στη θέση του πιθανού θύματος, συνήθως προσπαθεί να αποφύγει τις κακοτοπιές, γιατί ξέρει ότι "αν του κάτσει η στραβή" είναι τελείως απροστάτευτος. Ενίοτε δε, πείθεται ότι η έλλειψη προστασίας μπορεί να καλυφθεί με αυτοδικία. Αυτοδικία που αντιμετωπίζεται από την κοινωνία "κατά περίπτωση", και σύμφωνα με το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα. Από την άλλη, όταν αποκτά το ρόλο του θύτη, ερμηνεύει τους νόμους κατά το δοκούν και χρησιμοποιεί την προβληματική εφαρμογή τους προκειμένου να δέσει θεωρητικά την παραβατική του συμπεριφορά. Βέβαια, αν πιεστεί να παραδεχτεί ότι αυτή του η συμπεριφόρα επιτείνει το υπαρκτό πρόβλημα, καλύπτεται πίσω από το επιχείρημα σταθμό στην πορεία της νεοελληνικής σκέψης, "Γιατί το κάνεις;", "Γιατί μπορώ"!

Αν κάποιος παρατηρήσει τα γεγονότα που σημαδεύουν την καθημερινότητα μας θα δει πλήθος παραδειγμάτων που ανήκουν στις παραπάνω τρεις κατηγορίες. Όπου "πολίτης" βάζω υπουργός, βουλευτής, τραμπούκος, συνδικαλιστής, φοροφυγάς, πρύτανης, βυσματίας, αλλά και νοικοκυραίος, καταστηματάρχης, απεργός, φοιτητής, "αγανακτισμένος" και πάντα βρίσκω μία έκφανση κοινωνικής συμπεριφοράς του που εντάσσεται στις παραπάνω κατηγορίες, είτε του θύτη είτε του θύματος ή και τα δύο μαζί. Δε θέλω να μπω σε συγκεκριμένα παραδείγματα, γιατί δεν έχω καμία διάθεση να συμψηφίσω γεγονότα και καταστάσεις με τελείως διαφορετική βαρύτητα και επιπτώσεις, όυτε νομίζω ότι θα προσθέσει κάτι στο νόημα του κειμένου. 

Η ουσία είναι πως η παθογένεια που γεννά το πρόβλημα είναι η ίδια και ακούει στο όνομα "ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ". Όταν δε, η παθογένεια φτάνει να εκφράζεται ακόμα και από θεσμικούς φορείς (ακόμα και τόσο ακραίους), τότε σημαίνει ότι η πληγή τείνει να μετατραπεί σε γάγγραινα.

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, εντάσσω το προχτεσινό γεγονός (εξ'ου και το "θεσμικό μπουκέτο"). Κανείς δεν πέφτει από τα σύννεφα, πολλοί ούτε καν σοκάρονται, κάποιοι το γυρίζουν ακόμα και στην πλάκα. Ο μέγιστος κίνδυνος όπως πολύ σωστά έγραψε και χτες ο Γιάννης (http://borningreece.blogspot.co.uk/2012/06/blog-post.html) είναι να μείνουμε στην καταδίκη. Συγκεκριμένα έγραφε, "Δε φτάνει να καταδικάζεις την αρρώστια, οφείλεις να βρεις τη γιατρειά". Και η γιατρειά για την κοινωνία μας είναι μία, μοναδική και άμεση...ΑΠΟΝΟΜΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ...Κοινωνία που δε διέπεται από ενιαίους κανόνες ζουγκλοποιείται, φασιστοποιείται, οχλοποιείται και νομοτελειακά καταρρέει!


Η αλλαγή της νομοθεσίας όπου υπάρχουν εξώφθαλμα παραθυράκια διαφυγής, η αυστηροποίηση της νομοθεσίας που αφορά παράνομες πράξεις προσώπων με θεσμικό ρόλο, ο εκσυγχρονισμός της λειτουργίας της αστυνομίας, η επιτάχυνση της τελεσιδικίας αποφάσεων των δικαστηρίων, αλλά κυρίως η εφαρμογή της της ήδη υπάρχουσας νομοθεσίας σε κάθε επίπεδο και απέναντι σε κάθε μέλος της κοινωνίας αποτελούν άμεση ανάγκη και προτεραιότητα. Όταν η τήρηση των κανόνων μιας κοινωνίας φτάνει να είναι πλήρως εθελοντική και η παραβίασή τους χωρίς καμία συνέπεια, τότε τα κίνητρα παρέκκλισης γίνονται πολύ ελκυστικά. Τόσο ελκυστικά που προσελκύουν τόσο όλο και μεγαλύτερο αριθμό υποστηρικτών και μετατρέπουν την εξαίρεση σε κανόνα. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η πλήρης έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, με απότοκους που μόλις έχουμε αρχίσει να διακρίνουμε.

Η αναδιοργάνωση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, καθώς και η επαναφορά του σεβασμού του συνόλου των πολιτών (και ειδικά όσων κατέχουν θεσμικό ρόλο) προς τους κανόνες λειτουργίας της κοινωνίας είναι επείγουσα και απαραίτητη. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι αμφίδρομη, τόσο από τα πάνω προς τα κάτω, όσο και το ανάποδο. Η αλήθεια είναι όμως ότι τα θεσμικά προβλήματα χρήζουν και θεσμικών λύσεων, οπότε ο κλήρος της "επιβολής" πέφτει κατά βάση στους "έχοντες και το πεπόνι, έχοντες και το μαχαίρι". Σε αντίθετη περίπτωση, πολύ φοβάμαι ότι στο μεσοπρόθεσμο μέλλον μπορεί να αμφισβητηθούν ακόμα και κοινωνικές κατακτήσεις που ποτέ δεν απασχόλησαν τη δική μας γενιά, αφού θεωρούνταν ανέκαθεν δεδομένες...

Νίκος Τσάκας

Ανακαλύπτοντας τη βία

7 Ιουνίου 2012 η ημέρα που θερίσαμε ότι σπείραμε. Και σπείραμε απογοήτευση, εφιάλτες και αβεβαιότητα για το μέλλον, τι θερίσαμε; Βία και μόνο βία. Το πρώι ο βουλευτής της ΧΑ Κασσιδιάρης χτύπησε την Λιάνα Κανέλη του ΚΚΕ. Αρνούμαι να σταθώ στα κόμματα, όχι για να υποστηρίξω την ΧΑ απο την πίσω πόρτα αλλά επειδή τα κόμματα είναι αυτα που μας χωρίζουν και σε μία τέτοια σκοτεινή περίοδο για την Ελλάδα πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τα πράγματα με κομματικά γυαλία. Δεν μπορώ να μην σταθώ αρχικά στο γεγονός ότι ένας άντρας χτυπάει μια γυναίκα, οι δικαιολογίες του στυλ «η Κανέλλη των έλεγε πουσταριό και φασίστα και του έριξε στο πρόσωπο χαρτιά» είναι δικαιολογίες πεντάχρονου για να μην πω δικαιολογίες του πέους.

Αλλά εκεί που θα σταθώ παραπάνω είναι στην βία που χαιδεύουν όλα τα κόμματα του ελληνικου κοινοβουλίου, μηδενός εξαιρουμένου. Μια βία που τους βολεύει αφού ο κόσμος ξεσπάει μεταξύ του, τυφλώνεται απο το μίσος και δεν βλέπει τα πραγματικά προβληματά του. Χαιδεύαμε την βία κύριοι, την χαιδεύαμε στα πανεπιστήμια τόσα χρόνια, όταν οι νταήδες οικοδόμοι χτύπαγαν με λοστούς και οικοδομικά υλικά φοιτήτές και φοιτήτριες. Όταν κάποιοι καλούσαν χρυσαυγήτες και μπράβους της νύχτας να υπερασπιστούν τους φοιτητές απο τους οικοδόμους. Οποιοσδήποτε έχει περάσει απο το πανεπιστήμιο στην Ελλάδα τα ξέρει. Πού ήταν λοιπόν το κράτος να επεμβεί ριζίκα και να αλλάξει την κατάσταση; να προστατέψει τους φοιτητές; Πουθένα δεν ήταν, απλά ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕ τα γεγονότα και άφηνε μπράβους της νύχτας και χρυσαυγίτες να λειτουργούν για αυτό.

                                                                                       

Βία έχουμε κάθε μέρα στο κέντρο της Αθήνας, όταν χωρίς λόγο τις περισσότερες φορές χτυπιούνται μετανάστες, νέοι, γέροι, ακόμα και μικρά παιδία, έτσι γιατί έχουν άλλο χρώμα γιατί μένουν στον δρόμο, τρώνε απο τα σκουπίδια και ασχημαίνουν την αισθητική μας. Τι έκανε για αυτά το κρατός; Τα ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ, για άλλη μια φορά. Κοινώς χάιδεψε ακραίες συμπεριφορές και ενίσχυσε την βία.

Βία είχαμε όταν “γνωστοί-άγνωστοι’’ χτύπαγαν βουλευτές , τους πετούσαν γιαούρτια και άλλα τέτοια όμορφα σκηνικά. Τι έκανε το κράτος, τους ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ και τα κόμματα της αριστεράς μίλησαν και για αγανακτισμένους πολίτες.

Βία είχαμε όταν το ΠΑΜΕ έκλεινε τα λιμάνια και την Ακρόπολη και εμπόδιζε τουρίστες να μετακινηθούν. Τί έκανε το κράτος ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕ πάλι, αποτέλεσμα τό απόλυτο τίποτα.

Τέλος, βία είχαμε στις μαζικές κινητοποιήσεις χιλίαδων Ελλήνων όταν ματ απροκάλυπτα πετούσαν δακρυγόνα στο συγκεντρωμένο κόσμο στο σύνταγμα. Ήμουν εκεί και είδα ανθρώπους στην ηλικία του πατέρα μας χτυπημένους, γυναίκες και παιδιά να κλαίνε χτυπημένα και να κρύβονται μέσα στο μετρό, στους σταθμούς να βγαίνουν ανακοινώσεις να μην κατεβούμε στη στάση στο Σύνταγμα γιατί έχει γίνει εκτεταμέμη χρήση καπνογόνων. Σας ορκίζομαι και δεν λαϊκίζω ότι για πρώτη φορά στην ζωή μου φοβήθηκα και εκνευρίστικα με την βία του κράτους. Και δεν είχα λάβει μέρος στην πορεία απλά χρησιμοποίησα το μετρό. Εκείνη την ημέρα έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να παέι στο Σύνταγμα να τα σπάσει όλα και να πλακωθεί με τα ματ, βλέπεις η βία γεννάει βία. Τί έκανε το κράτος τότε; ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ το γεγονός έκρυψε τους χρυσαυγίτες στην βουλή και μίλησε για εξεταστική επιτροπή. Αποτέλεσμα ξάνα μηδέν.

Και σήμετα το πρωί ξαφνικά όλοι ανακαλύψαμε την βία, λες και δεν την ζούμε τα τελευταία χρόνια λές και δεν την καλύπτουμε. Είμαστε υποκριτές. εμείς την γεννήσαμε, εμείς την ταίσαμε για να μεγαλώσει, εμείς θα την βιώσουμε επίσης. Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι να σοβαρευτούμε, να μαζευτούμε να σκεφτούμε και να βοηθήσουμε να βγεί μια σταθερή κυβέρνηση στην χώρα που θα αποκαταστήσει τις αδικίες εις βάρος τις μεγαλύτερης μάζας των πολιτών και θα πολεμήσει πραγματικά και ουσιαστικά την βία. Αν δεν γίνει αυτό η επόμενη μέρα για την χώρα θα είναι καταστοφική, όχι λόγω οικονομικής κρίσης, όχι επειδή δεν θα έχουμε να φάμε, αλλά επειδή ο ένας θα θέλει να φάει των άλλον. Ξέρουμε καλά οτι ο Έλληνας έχει τον διχασμό μέσα του, αριστεροί-δεξιοί, Ολυμπιακός-Παναθηναικός, Θεσσαλονίκη-Αθήνα και άλλα τόσα, τα περισσότερα αστεία αν όχι ηλίθια απλά για να μπορούμε να διαφωνούμε και να τσακωνόμαστε. Ήρθε η ώρα να τα ξεχάσουμε όλα αυτά να τα αφήσουμε στο παρελθόν και να γίνουμε Έλληνες, συμπολίτες , συνάνθρωποι και όχι σύντροφοι. Ή αλλάζουμε όλοι μαζί, ή απλά καταστρεφόμαστε όλοι μαζί, μέση λύση δεν υπάρχει.

Κλείνοντας, οφείλουμε όλοι να μην ακολουθύσουμε την λογική των καναλιών που θα χρησιμοποιήσουν το σημερινό γεγονός για να καλύψουν όλα τα άλλα. Στις 17 Ιουνίου πρέπει όλοι να ψηφίσουμε με καθαρό μυαλό σύμφωνα με αυτό που πιστεύει ο καθένας ότι είναι καλύτερο για την χώρα, όχι σύμφωνα με την οργή μας ή αυτό που με βία μας προωθούν τα κανάλια.

Δεν φτάνει να καταδικάζεις την αρρώστια, οφείλεις να βρέις την γιατριά...

Γιάννης κοντοχρήστος

Τα Blockbusters του καλοκαιριού!!!

Κάθε καλοκαίρι οι εταιρείες παραγωγής αποφασίζουν να βγάλουν στις σκοτεινές αίθουσες μια σειρά απο ταινίες blockbuster. Έτσι και φέτος αναμένουμε πολλές ταινίες οι οποίες θα μας αναγκάσουν να αφήσουμε τις παραλίες και να κλειστούμε στις σκοτεινές αίθουσες. Ας ρίξουμε μια ματία στα έξη πίο αναμενόμενα blockbuster του καλοκαιρίου.

Snow White and Huntsman

Το Snow White and Huntsman δεν είναι τίποτα παραπάνω απο την ιστορία της χιονάτης και των επτά νάνων έτσι όπως την φαντάστηκε και την μετέφερε στην οθόνη ο Rupert Sanders. Στο ρόλο της κακιάς μάγισσας η Charlize Theron ενώ τη χιονάτη θα ενσαρκώνει η Kristen Stewart. Τον αντρικό πρωταγωνιστικό ρόλο κρατάει ο Chris Hemsworth, γνωστός απο την ενσάρκωση του Thor.

Prometheus

Κατα την ταπεινή μου άποψη μαζί με το The Dark Knight Rises το Prometheus θα είναι τα blockbuster της χρονιάς. Πολύ υποστηρίζουν οτι το Prometheus είναι ενα prequel το Alien (1979) αλλά αυτό δεν φαίνεται να είναι αλήθεια. Η ταινία μας διηγείται την ιστορία μια ομάδας εξερευνητών η οποίοι έχουν βρέι στοιχεία για το που ξεκίνησε η ζωή των ανθρώπων. Τίποτα άλλο δεν έχει δωθεί στην δημοσιότητα πέρα απο το εξαιρετικό trailer. Ο Ridley Scott επιστρέφει σε γνώριμα μονοπάτια για αυτόν με την Charlize Theron να κρατάει των πρωταγωνιστικό ρόλο.

Abraham Lincoln: Vampire Hunter

H ταινία βασίζεται στην νουβέλα του Seth Grahame-Smith (έγραψε και το Pride and Prejudice and Zompies!!!). Σύμφωνα με την νουβέλα του Grahame Smith ο Abraham Lincoln ο 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτιών ανακαλύπτει ότι βαμπίρ ετοιμάζουν να καταλάβουν τις ΗΠΑ και αποφασίζει να πολεμήσει για την σωτηρία της χώρας.

The Amazing Spiderman

Τελευταία φορά που είδαμε το Spiderman δεν μας ενθουσίασε και πολύ και έδειχνε γερασμένος, αλλά τώρα ο Peter Parker (Andrew Garfield) ξεκινάει απο την αρχή. Είναι πιο νέος, βρίσκεται ακόμα στο λύκειο, είναι ερωτευμένος με νέα κοπέλα (Emma Stone) και έχει νέους εχθρούς. Ο νέος Spiderman είναι δημιουργία του Marc Webb. Φοβάμαι ότι  το επόμενο Spiderman θα έχει την ζωή του Peter Parker  στο δημοτικό......

Men In Black III

Αναμφίβολα τα δύο πρώτα Men in Black ήταν δύο πολύ διασκεδαστικές ταινίες, με σωστή δόση χίουμορ και δράσης. Στον ίδιο ρυθμό αναμένεται να κινηθεί και η τρίτη συνέχεια της ταινίας. Σύμφωνα με το σενάριο της τρίτης ταινία ο πράκτορα J (Will smith) ταξιδεύει πίσω στο χρόνο , συγκεκριμένα στο 1969 , για να σταματήσει την δολοφονία του πράκτορα Κ ( Tommy Lee Jones) απο εξωγήινους και να αλλάξει το μέλλον.

The Dark Knight Rises

Τα λόγια είναι περιττά , το τρίτο και τελευταίο μέρος του Dark Knight. Σε αυτό το μέρος ο σκοτεινός ήρωας καλείται να αντιμετωπίσει τους Bane (Tom Hardy) και Catwoman (Anne Hathaway). Σύμφωνα με τους κριτικούς η ταινία αναμένεται να σπάσει το ρεκόρ των Avengers που έκαναν ενα άνοιγμα 207 εκατομύρίων  δολαρίων την πρώτη εβδομάδα προβολής τους.

Γιάννης Κοντοχρήστος

BOLLYWOOD: ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΔΡΑΣΗ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΠΟΤΕ

Ήταν άλλο ενα βροχερό και μουντό απόγευμα στο Notting Hill, και σε ενα υπόγειο γραφείο ιδρώναμε μαζί με τους συναδέλφους στην δουλειά. Ήταν τόση η δουλειά μας που ο Ινδός συναδελφός μου ξεκίνησε να μου μιλάει για τις ταινίες του Bollywood. Μετά απο τρείς ώρες και πενήντα βιντεάκια στο youtube  μπορώ να σας πώ με το χέρι στην καρδιά οτι η υπερβολή δημιουργήθηκε σε κάποιο κινηματογραφικό studio στην Ινδία. Άνθρωποι που σκοτώνουν μόνο με ένα βλέμμα, αυτοκίνητα που πηδάνε απο κτήριο σε κτήριο χωρίς να πάθουν καμία ζημιά και ελικόπτερα που καταστρέφονται με ένα τσιγάρο είναι κάποιες απο τις σκηνές που απόλαυσα. Απο όλες αυτές τις σκηνές κράτησα τις πέντε καλύτερες και τις μοιράζομαι σήμερα μαζί σας, πάρτε τον καφέ σας καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε.

Θα ξεκινήσουμε απο την επική υπερπαραγωγή Magadheera!! Το σενάριο τα λέει όλα για την ταινία. Ένας κασκαντέρ μετά απο μια ύπνωση ταξιδεύει στην προηγούμενη ζωή του όπου ήταν ενας ατρόμητο πολεμιστής και πολύ ερωτευμένος με την Mitravinda. Μια ταινία που συνδιάζει επικές σκηνές μάχης και έρωτα. Η σκηνή που ο ήρωας σκοτώνει όχι έναν όχι δύο αλλά 100 πολεμιστές θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην ιστορία του Ινδικού κινηματογράφου!!

Η επόμενη σκηνή που διαλέξαμε για εσάς είναι απο την ταινία Alluda Majaka. Προσπάθησα πολύ να βρώ το σενάριο, αλλά δεν το κατάφερα. Στην τελική όμως ποιός νοίαζεται για το σενάρειο όταν υπάρχουν σκηνές σαν αυτή που ακολουθεί. Απλά για την ιστορία σας μεταφέρω ότι η ταινία αντιμετώπισε πολλά προβλήματα μέχρι να βγεί στις αίθουσες εξαιτίας ιδιαίερα σκληρών διαλόγων, τελικά προβλήθηκε στις αίθουσες το 1995. Απολάυστε....

Για την επόμενη σκηνή δεν έχω πολλές πληροφορίες δυστηχώς και λυπάμαι, γιατί είμαι σίγουρος ότι μετά απο αυτό το μικρό δείγμα θα τρέξετε να δείτε όλη την ταινία. Το μόνο που μπορώ να σας δώσω σαν πληροφορία είναι ότι ο πρωταγωνιστής ονομάζεται Siddhart και εκτός απο πετυχημένος ηθοποιός είναι και τραγουδιστής, σεναριογράφος σκηνοθέτης και παίχτης του κρίκετ , επίσης είναι σχολιαστής σε παιχνίδια κρίκετ ενω έχει και την δική του ποιητική συλλογή και τέλος (ναί έχει και άλλο) είναι κ παραγωγός ταινιών, τα κάνει όλα και συμφέρει κάτι σαν την δική μας Τζούλια!!

Η επόμενη ταινία είναι το Abhimanyu ή στα Αγγλικά Herο!! Η υπόθεση λίγο πού κλασσική, η περιπέτειες ενός αστυνομίκου του οποίου η ζωή κινδυνεύει όταν μπλέκεται με μία σπείρα αρχαιοκάπηλων. Η ταινία θα μπορούσε να είχε ενναλακτικό τίτλο ‘’Του άντρα του πολλά βαρύ μήν του μιλάτε το πρωί” ή “ Ενα χαστούκι για καληνύχτα” απολαύστε και θα καταλάβετε.

Για το τέλος αφήνω την μεγαλύτερη παραγωγή στην ιστορία του Bollywood. Το Endhiran ή στα αγγλικά το δίασημο  Robot. Στο Robot ένα ανδροειδές ερώτευεται την μέλλουσα γυναίκα του δημιουργού του και θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει την αγάπη της!!! Τι σεναριάρα; Για όσους δεν το γνωρίζουν το The Matrix θεωρείται απο πολλούς το Endhiran του Hollywood. Ακολουθούν οι σκηνές που είμαι σίγουρος ότι όλοι σας τις έχετε δεί πάνω απο μία φορά.

Μην χάσετε τον Ιούνιο στις σκοτεινές αίθουσες τη νέα υπερπαραγωγή του Bollywood, Rowdy Rathore. Σας παρουσιάζουμε τον trailer σε πρώτη πανελλήνια μετάδοση.

Γιάννης Κοντοχρήστος

I Feel Lazy!!!

Πέρασε ένας μήνας απο την ημέρα της δημιουργίας αυτού του εξαιρετικού blog. Η επιτυχία του blog ξεπέρασε κάθε επιτυχία, περίπου 1,5 εκατομμύρια επισκέψεις ΔΕΝ έχουμε ενω το Facebook μας κλείδωσε το αίτημα φιλίας γιατί μπλόκαρε απο τις εκατομύρια αιτήσεις φιλίας που επίσης ΔΕΝ έχουμε. Σε αυτόν τον ένα μήνα άλλαξαν πολλά. Αρχικά η χώρα απο την Κυριακή το βράδυ παραμένει ακυβέρνητη (θα μου πείς τώρα πότε είχε κυβέρνηση;). Επίσης στην βουλή μπήκαν νεα κόμματα με νέες ιδέες σύγχρονες, ΚΑΙΝΟΤΟΜΕΣ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΑ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ έτοιμα να αλλάξουν την πορεία της χώρας. Αρχίκα μπήκε το κόμμα του Πάνου Καμένου ‘’Οι ψεκασμένοι Έλληνες’’, συγνώμη λάθος ‘’Οι ανεξάρτητοι Έλληνες’’. Άνθρωποι με νέες ιδέες και σοβαρές προτάσεις για την καταπολέμηση τον προβλημάτων της χώρας. Επίσης μπήκε και το άκρως δημοκρατικό κόμμα της Χρυσής Αυγής με ποσοστό 7% παρακαλώ. Ένα κόμμα φρέσκο με νέα παιδιά, άφθαρτα και γεροδεμένα, με τα μουστάκια τους, τα ποντίκια τους και την κομπολογιά τους. Αναμένω με ανυπομονησία να ακούσω τον πρόεδρο της βουλής να τους καλέι στο βήμα και αυτοί να φωνάζουν ΝΤΟΥΥΥΥ απο συνήθεια.

Η τωρινή βουλή θυμίζει κάτι απο Big Brother ή Animal Planet, ζώ για την στιγμή που θα δώ τους τραμπούκους “Βουλευτές” της Χρυσής Αυγής ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Απο την σημερινή βουλή δεν σας κρύβω οτι μου λείπει ο Καρατζαφέρης!! Τρίγωνο Καρατζαφέρης-Καμμένος-Χρυσή Αυγή θα ανέβαζε την τηλεθέαση του καναλιού της βουλής σε άλλα επίπεδα. Απο την μία ο Καρατζαφέρης να κάνει την μία κωλοτούμπα μετα την άλλη, απο την άλλη ο Καμμένος να φωνάζει "ΒΟΗΘΕΙΑ μας ψεκάζουν με ηλιθιογόνα" και τέλος τα αληθίνα ηλιθιογόνα, της Χρυσή Αυγής να γυρνάνε σαν ζώα απο εδω και εκεί μπας και βρούν κανέναν αλλοδαπό...Αυτό δεν είναι βουλή είναι τσίρκο!! Και για λόγους χρόνου δεν θα μιλησώ για το αγαπημένο μου χόμπιτ την Αλέκα, τον Μπένι τον Mr. Νεα Δημοκρατική Πολιτική Άνοιξη, και τον Δεν Πληρώνω Αλέξη.

Όλα αυτά βλέπουμε ανάμεσα σε άλλα και πιστεύουμε οτι ήρθε λοιπόν η στιγμή να δημιουργήσουμε μια νεα στήλη στο blog την στήλη ‘’I Feel Lazy’’. Το παράπονο του πατέρα μου ακόμα και σήμερα είναι ότι είμαι “Καραγκιόζης”, πιο συγκεκριμένα για να μην τον αδικώ λέει “Παιδί μου είσαι καραγκιόζης, πότε θα σοβαρευτείς η ζωή δεν είναι παιχνίδι, μην τα παίρνεις όλα στα αστεία” και πάντα απαντώ “ θα σοβαρευτώ όταν πεθάνω”. Η συζήτηση τελειώνει με τον πατέρα μου να κουνάει απογοητευμένος το κεφάλι του. Απο την συζήτηση αυτή κρατάω οτι ο πατέρας μου ακόμα με λέει παιδί του και δεν με εχει αποκληρώσει ακόμα. Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι ακόμα και στις πιο μαύρες στιγμές υπάρχει λίγος χώρος για χιούμορ, λίγος χώρος για να κανιβαλίσεις ακόμα και την πιο δύσκολη στιγμή. Ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις λίγο γέλιο σε γεμίζει με αισιοδοξία και, πού ξέρεις, ίσως να σε οδήγήσει στην λύση του προβλήματος, ίσως να σε κάνει να δεις ότι τελικά το πρόβλημα δεν ήταν τόσο μεγάλο. Αυτό θα δοκιμάσουμε να κάνουμε και σε αυτή την στήλη, να κανιβαλίσουμε να γράψουμε ελεύθερα, να βγάλουμε απο μέσα μας ότι θέλουμε να πούμε αλλα δεν χωράει σε βαρύγδουπες λέξεις και περίπλοκα δοκίμια και γενικότερα να γελάσουμε με κάθε τρόπο.

Σήμερα περισσότερο απο ποτέ εγώ, εσύ, ο διπλανός μας έχουμε την ανάγκη να γελάσουμε και να ξεφύγουμε απο την δύσκολη πραγματικότητα που μας φθείρει μέρα παρα μέρα. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα έχεις ανάγκη να ξεφύγεις να γελάσεις ή που απλά θα βαρίεσαι τόσο πολύ που θα κλικάρεις την οθόνη του υπολογιστή σου απλά επειδή δεν ξέρεις τι να κάνεις (όλοι το κάνουμε που και που) μία είναι η λύση... http://borningreece.blogspot.com/ και I Feel Lazy!!!

“Το χιούμορ είναι η άμυνα του απελπισμένου”

Γιάννης Κοντοχρήστος

ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΜΕΡΟΣ 3)

1897-1922 ΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ

Όπως αναφέραμε στα προηγούμενα άρθρα η αναδυόμενη δύναμη της Γερμανίας και η επιθυμία της για μεγαλύτερο έλεγχο οδηγούν σε σύγκρουση με την Αγγλία-Γαλλία και αλλαγή των παραδοσιακών συμμαχιών. Την ίδια εποχή παρατηρούνται κοινωνικοπολιτικές μεταβολές σε όλη την Ευρώπη, αλλά κυρίως στην περιοχή των Βαλκανίων, με την αποδυνάμωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, την άνοδο των Νεότουρκων και την επιθυμία ντόπιων πληθυσμών για απόσχιση από την τουρκική επικράτεια. Τα Βαλκάνια είναι μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή και να συμπαρασύρει όλη την Ευρώπη.

Λαμβάνοντας υπόψιν τις συνθήκες της εποχής κατανοούμε γιατί  από το 1897 η Ελλάδα εισέρχεται σε μια μακρά περίοδο πολεμικής προετοιμασίας και στη διεξαγωγή σειράς πολεμικών συγκρούσεων (μακεδονικός αγώνας, βαλκανικοί πόλεμοι, Α΄ παγκόσμιος, μικρασιατική εκστρατεία). Τούτο σημαίνει, ότι τα δάνεια που θα συναφθούν αυτή την περίοδο προορίζονται αποκλειστικά για την προετοιμασία αυτών των αγώνων και την αγορά πολεμικού εξοπλισμού. Δίνονται, μάλιστα , με χαρακτηριστική ευκολία από τον αγγλογαλλικό  άξονα, αρκεί να εμποδισθεί ο γερμανικός επεκτατισμός. Αξίζει να επισημανθεί εδώ, ότι η καθοδήγηση της χώρας βρίσκεται στα χέρια του Ελευθέριου Βενιζέλου, ενός πολιτικού ικανότερου του Τρικούπη που φαίνεται ότι μπορεί να διαχειρισθεί δύσκολες καταστάσεις και να ισορροπήσει στη  διεθνή διπλωματία προς όφελος της Ελλάδος.

Το 1902 συνάπτεται το μοναδικό, ίσως, δάνειο της περιόδου που δεν συνδέεται άμεσα με τις πολεμικές προετοιμασίες. Το δάνειο ύψους 52.200.000 χρ. Φρ. χρησιμοποιείται για την αποπεράτωση της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιώς-Συνόρων.

Το 1907, 1910 και 1914 χορηγούνται δάνεια 20.000.000 χρ. φρ., 110.000.000 χρ. Φρ. και 500.000.000 χρ. Φρ. αντίστοιχα για στρατιωτικούς σκοπούς. Το 1913 χορηγείται δάνειο 30.000.000 δρχ. σε χρυσό για κάλυψη οφειλών του δημοσίου σε επιτάξεις. Το 1916 η ελληνική κυβέρνηση του Στ. Σκουλούδη έλαβε δύο δάνεια από τη γερμανική τράπεζα Bleichrode, ύψους 40.000.000 μάρκων. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών χρησιμοποιήθηκε για την αποδυνάμωση και εξόντωση των βενιζελικών που ήταν προσκείμενοι στον αγγλογαλλικό άξονα. Το 1920 με δάνειο 145.312.500 χάρτινων γαλλικών φράγκων γίνεται η εξαγορά της σιδηροδρομικής γραμμής Θες/νίκης-Κων/πόλης. Συγχρόνως άλλο ένα δάνειο 213.700.000 χρ. Φρ. καταβλήθηκε για τη συντήρηση των αγγλογαλλικών στρατευμάτων που βρίσκονταν στη Μακεδονία.

Η αλήθεια είναι, ότι η Ελλάδα βγήκε κερδισμένη από αυτή την περίοδο εδαφικά και πολιτικά, αφού βρισκόταν στην πλευρά των νικητών. Όμως η νίκη αυτή δεν ήταν χωρίς αντίκρισμα και θα αποπληρωνόταν στο πολλαπλάσιο. Οι συμμαχικές δυνάμεις μπορεί να δάνειζαν αφειδώς, το σίγουρο ήταν ότι κάποια στιγμή θα έρχονταν να εισπράξουν και αυτή η στιγμή δεν ήταν μακριά. Ας μη ξεχνάμε και τη μεταστροφή της πολιτικής τους στη μικρασιατική εκστρατεία που η αλλαγή των συμφερόντων τους μαζί με μια σειρά λανθασμένων αποφάσεων του ελληνικού επιτελείου οδήγησε στη μικρασιατική «καταστροφή».

ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ  1923-1932

            Μετά την ατυχή εξέλιξη της μικρασιατικής εκστρατείας και την έκβασή της σε μικρασιατική «καταστροφή», η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα που χρήζει άμεσης διευθέτησης, την αποκατάσταση του ελληνικού πληθυσμού της μικράς Ασίας που εξωθήθηκε σε αναγκαστική προσφυγιά. Η ανάγκη χρηματοδότησης για τη σίτιση, στέγαση και την ανακατασκευή έργων υποδομής  (αφού απευθύνονται σε μεγαλύτερο πληθυσμό), οδηγεί σε μια σειρά δανείων με επαχθείς όρους. Στις δανείστριες χώρες κάνουν την εμφάνισή τους και οι Η.Π.Α., με σκοπό να αυξήσουν την επιρροή τους στην Ευρώπη.

            Το 1924 συνάπτεται προσφυγικό δάνειο ύψους 12.300.000 στερλινών, με τιμή έκδοσης 88% και με τόκο 7%. Στην πραγματικότητα το ποσό του δανείου ανερχόταν σε 8.100.000 στερλίνες και 8.910.000 δολλάρια, ενώ ο τόκος στο 8,6 %. Το 1925 δίνεται δάνειο 2.200.000 δολ. Για τη βελτίωση των σιδηροδρόμων της χώρας, με τόκο 8,69 %. Την ίδια χρονιά δίνεται δάνειο 11.000.000 δολ. Για έργα ύδρευσης, με τόκο 9,4%. Η εμπλοκή των Η.Π.Α. στα ελληνικά θέματα είναι πια εμφανής.

            Το 1926 έχουμε τη σύναψη ενός σκανδαλώδους δανείου από σουηδική εταιρία. Το ύψος του έφθανε τις 1.000.000 στερλίνες με τόκο 9,04 % και ως εγγύηση παραχωρήθηκε στη εταιρία η αποκλειστική εισαγωγή σπίρτων για 28 χρόνια.

            Το 1927 έγινε εξωτερικό δάνειο ύψους 10.000.000 χρ. Φρ. για την εξαγορά της σιδηροδρομικής γραμμής Θες/νίκης-Μοναστηρίου.

            Το 1928 δάνειο ύψους 4.100.000 στερλινών και 17.000.000 δολ. Με τιμή έκδοσης 8% και τόκο 6,97%, δόθηκε από την Κοινωνία των Εθνών. Συγχρόνως, άλλο ένα δάνειο 4.000.000 στερλινών με τόκο 7,14% δίνεται για υδραυλικά έργα της Μακεδονίας.

            Το 1930 δίνεται δάνειο 1.000.000 στερλινών για την κατασκευή σχολικών κτηρίων και για την κάλυψη οικονομικών υποχρεώσεων προς τη Βουλγαρία ύψους 38.4000.000 χρ. Φρ. Την ίδια χρονιά δίνεται δάνειο 12.200.000 δολ. Με 4% τόκο, με σκοπό την προώθηση των αμερικάνικων προϊόντων στο εξωτερικό.

Το 1931συνάπτεται δάνειο 4.600.000 στερλινών με τιμή έκδοσης 83,5% και τόκο 7,18%. Το δάνειο αυτό προορίζεται για την αποπληρωμή των δόσεων των προηγούμενων δανείων. Αυτή η αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης είναι προάγγελος της χρεωκοπίας του 1932.

Ο Τάσος Λιγνάδης αναφέρει για τη δανειακή πολιτική της περιόδου 1922-1932⁶ : «Γενικῶς δὲ καθ’ ὅλην τὴν δεκαετίαν τοῦ 1922-1932 τὰ ἐξωτερικὰ δάνεια, ἐάν συνυπολογισθοῦν καὶ αἱ προκαταβολαὶ (ἑταιρείας Spejer καὶ Seligman τοῦ οἴκου Sioba καὶ τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης) ἀνῆλθον εἰς ὀνομαστικὸν ὕψος 1.015.200.000 χρ. Φρ. καὶ πραγματικὸν κεφάλαιον 8884.500.000 χρ. Φρ. ὑπὸ τόκον 8% καὶ ὑπὸ μέσον ὅρον ἀποσβέσεως 33 ἐτῶν. Τὸ σύνολο τοῦ ποσοῦ τούτου τῶν ἐξωτερικῶν δανείων διετέθη διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῶν προσφύγων (37%), διὰ τὴν κάλυψιν ἐλλειμμάτων  τοῦ προϋπολογισμοῦ καὶ ἐξόδων ἐκδόσεως τῶν δανείων (32%) καὶ τὸ ὑπόλοιπον διετέθη διὰ παραγωγικοὺς σκοπούς (31%)».

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

  

Την περίοδο της κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα (1941-44) συμβαίνει το εξής παράδοξο. Η Ελλάδα για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της από δανειζόμενη χώρα γίνεται δανείστρια και μάλιστα παρά τη θέλησή της.

Οι γερμανικές και ιταλικές κατοχικές δυνάμεις υποχρέωσαν τη φερέφωνη ελληνική κυβέρνηση να τους καταβάλει σε μηνιαίες δόσεις το ποσό των 1.500.000.000 δρχ. ως έξοδα κατοχής. Το ποσό αυτό θα χρεωνόταν από την Τράπεζα της Ελλάδος, σε άτοκους λογαριασμούς στο όνομα της Γερμανίας και Ιταλίας. Επίσης ανά τρίμηνο οι δύο χώρες θα κοινοποιούσαν στην ελληνική κυβέρνηση ποιο ποσοστό του συνολικού ποσού που είχαν λάβει, επιπρόσθετα της μηνιαίας δόσεις, έπρεπε να τους χρεωθεί. Με λίγα λόγια η κατεστραμμένη από την οικονομική κρίση του 1931-32 χώρα και με το βάρος ενός πολέμου και τριπλής κατοχής, έπρεπε να χρηματοδοτήσει τον δυνάστη της. Εκτός των ποσών που αναφέρονται οι δυνάμεις κατοχής οικειοποιήθηκαν και οτιδήποτε τους φαινόταν χρήσιμο και θα εξουθένωνε τον απλό λαό. Επίταξαν και δέσμευσαν ζώα, τρόφιμα, μηχανήματα. Αρκεί να αναφερθεί, ότι από τις 220 ατμομηχανές των κρατικών σιδηροδρόμων απέμειναν 33, από 312 επιβατικές άμαξες 6 και από 4.544 φορτάμαξες 63. Ακόμα η ετήσια εγχώρια παραγωγή σταριού μειώθηκε από 900.000 τόνους σε 300.000 τ., η παραγωγή σταφίδας από 150.000 τ. σε 50.000 τ. και το λάδι από 125.000 τ. σε 80.000 τ. ενώ η μείωση της κτηνοτροφικής παραγωγής έφθανε το 60-70%.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο δανεισμός είναι μια πολύ λεπτή υπόθεση, μπορεί να βοηθήσει τον δανειζόμενο αλλά και να τον καταστρέψει. Είναι σκόπιμος μόνο μέχρι το σημείο που διευκολύνει την οικονομική ανάπτυξη⁷. Ο σοβαρότερος λόγος για να συναφθεί ένα δάνειο είναι για να επενδυθεί και η επένδυση αυτή να αποφέρει τέτοιο κέρδος ώστε να αποπληρωθεί το δάνειο αλλά και οι τόκοι. Σε αντίθετη περίπτωση το δάνειο δεν θα αποπληρωθεί παρά μόνο με νέο δάνειο. Σε αυτή την περίπτωση ανήκει η Ελλάδα, βέβαια για τους δανειστές ήταν ξεκάθαρο, ότι δεν θα μπορούσε να αποπληρώσει τα δάνεια της, αλλά συνέχιζαν να της δανείζουν ώστε να μπορούν να την ελέγχουν.

Παρόλα αυτά η Ελλάδα δεν ήταν τόσο κακοπληρωτής όσο την παρουσιάζουν, είχε καταφέρει να ξεπληρώσει τα δάνειά της, αυτό όμως που την γύρναγε ξανά στο σημείο μηδέν ήταν οι υπέρογκοι τόκοι. Ο Άγγελος Αγγελόπουλος σε άποψή του που δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» το 1964 και στο βιβλίο του «Οικονομικά»⁷ αναφέρει για το θέμα τα εξής: «Τὰ ποσά, τὰ ὁποῖα πραγματικὰ ἐισέπραξε ἡ Ἑλλὰς ἁπό τὰ ἐξωτερικὰ δὰνεια ἀπὸ τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 μέχρι τοῦ 1932, ὁπότε καὶ ἐσταμάτησε ὁ ἐξωτερικὸς δανεισμός, ἀνῆλθον εἰς 2.200 ἑκατομ. χρυσᾶ φράγκα. Διὰ τὰ δάνεια αὐτὰ ὁ προϋπολογισμὸς κατέβαλε διὰ τόκους καὶ χρεωλύσια μέχρι τῶν παραμονῶν τοῦ πολέμου, 2.383 ἑκατομ. χρυσᾶ φράγκα δηλ. 183 ἑκατομ. χρυσᾶ φράγκα περισσότερα ἀπὸ ἐκεῖνα ποῦ εἰσέπραξε. Ἐν τούτοις, τὴν 31ην Μαρτίου 1932 ἐποχήν ποὺ ἐσταμάτησεν ὁ δανεισμός, τὸ ποσὸν τοῦ χρέους ποὺ ὤφειλεν ἀκόμη ἡ Ἑλλάς, ἀνήρχετο πάλιν εἰς 2 δισεκατομμύρια χρυσᾶ φράγκα, ἢ διὰ τὴν ἀκρίβειαν εἰς 1.963 ἑκατομ. χρυσᾶ φράγκα σύμφωνα μὲ τὴν τότε ἰσοτιμίαν».

Αλέξης Κορδώνης

Δείτε το 1ο μέρος εδώ : http://borningreece.blogspot.co.uk/2012/04/1.html

Δείτε το 2ο μέρος εδώ : http://borningreece.blogspot.co.uk/2012/04/2-1893-1871-20.html